Het zinnetje dat je beter niet kunt zeggen als je kind verlegen is

Wanneer een kind een verlegen is ben je als ouder snel geneigd om daar iets over te zeggen. Bijvoorbeeld, wanneer je zoon achter je benen wegduikt voor de buurvrouw, dan roep jij: ‘Ja, hij is gewoon verlegen.’ Daarmee bestempel je je kind inderdaad als verlegen, maar is dat een handig label om op te plakken?

Bovendien zitten er ook genoeg positieve kanten aan een verlegen kind.

Wat kun je doen bij een verlegen kind?

Maar terug naar dat krachtige zinnetje ‘hij is gewoon verlegen’. Verlegenheid is een gevoel, geen persoonlijkheidskenmerk. Dit betekent dat het iets is dat je kind waarschijnlijk zal overwinnen.

Een gevoel

Je kind als verlegen bestempelen is een van de vele voorbeelden waarin je als je ouder je kind tegemoet wil komen. Maar help je je kind hier wel mee? Stel, je staat met je kind op het schoolplein. Een ouder van een klasgenootje stelt aan je kind een vraag en je kind durft geen antwoord te geven. Jij springt in de bres voor je kind en zegt snel: ‘Hij is een beetje verlegen.’ Dat doe je met de beste bedoelingen. Alleen ga je voorbij aan het gevoel van je kind. Je kind ís niet verlegen, hij vóelt zich verlegen. Dat is een belangrijk verschil. Het gaat om het labelen van het gevoel dat je kind op dit moment ervaart, versus het labelen van een groot deel van hun identiteit.

Tijdelijke aard

Wat je dan wel kunt zeggen als de vreemde ouder op het schoolplein een vraag stelt en je kind geen antwoord durft te geven? ‘Oh, hij lijkt nu niet te willen praten. Dat is goed, laten we het een andere keer proberen.’ Hiermee focus je op de tijdelijke aard van verlegenheid, het is immers een fase. Met deze zin laat je je kind weten dat zijn gevoel normaal is, dat het gevoel niet voor altijd is en dat hiermee niet alle kansen zijn verkeken; er is vast nog een later moment om wel met een vreemde volwassene te praten.

Positieve kanten verlegen kind

Nog even over de positieve kanten van een verlegen kind. Wist je dat de eenkennigheidsfase bij baby’s rond de acht maanden kan worden beschouwd als vroege verlegenheid? Dit is de fase waarin een baby het verschil beseft tussen vreemden en bekenden. In deze fase hecht hij zich aan zijn primaire verzorgers, meestal de vader en de moeder. Zat hij voorheen bij iedereen op schoot, dan kan hij het tijdens deze fase opeens op een huilen zetten.

Zo zie je dat eenkennigheid en de daarbijbehorende verlegenheid bij de ontwikkeling van een kind hoort. En daar zitten verschillende positieve kanten aan, die je hier kunt ontdekken.

Uit zijn of haar schulp: met deze vijf tips help je je verlegen kind