Bevallingsverhaal Inge (37): ‘Het bleek een tikkende tijdbom te zijn en die ging af’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek. Deze week lees je het bevallingsverhaal van Inge.

Bevallingsverhaal van Inge: de statistieken

Hoe het bevallingsverhaal van Inge begon

“Na een eerdere miskraam was ik snel weer zwanger van mijn zoontje Balder. Ik was niet zo met de miskraam bezig, dat verdriet kwam pas later. Deze zwangerschap bleek ook niet onbezorgd, want ik had een placenta praevia. Dat betekent dat de placenta voor de uitgang lag en dat is natuurlijk niet handig. In de praktijk kwam het erop neer dat ik meerdere keren in de zwangerschap naar het ziekenhuis moest om een echo te laten maken. Ik woon vijf minuten fietsen van het ziekenhuis, dus dat kon ik goed combineren. Ook had ik niet echt door wat de impact van een placenta praevia eigenlijk was: een tikkende tijdbom, maar dat bleek later pas.

Op vijftien april was ik nog hoogzwanger naar mijn ouders in Brabant afgereisd. Toen ik daar wilde gaan zitten, kreeg ik een flinke bloeding. We zijn naar het ziekenhuis gegaan en mijn moeder was helemaal blij, omdat ze dacht dat ik daar ging bevallen. Het enige wat ik dacht is: ‘Ik moet nu terug naar Amsterdam’. Beide ziekenhuizen namen contact op met elkaar, vanwege de placenta praevia, en uiteindelijk kon ik terug naar Amsterdam.

15.00 uur

Maandag 18 april om 15.00 uur was ik thuis en kreeg ik weer een bloeding. Toch maar weer naar het ziekenhuis, want ik voelde dat het niet goed was. Ik moest plaatsnemen in de wachtkamer, maar dat was met die bloeding niet echt een optie voor me. Daarom heb ik een lege kamer opgezocht waar ik ben gaan liggen, mijn man is in de wachtkamer gaan zitten tot de arts kwam.

Eenmaal in een kamer in het ziekenhuis vertelde de arts dat ik de dag erna zou bevallen met een keizersnede. Hij liep weg en de deur was nog niet dicht of ik voelde mijn hele bed warm worden. Tegen mijn man zei ik dat ik dacht dat ik geplast had, maar het bleek heel veel bloed te zijn.

Bevallingsverhaal Inge: 18.00 uur, de geboorte

Opeens stond er een hele groep zorgverleners in de kamer en werd ik snel daarna weggereden voor een spoedkeizersnede. Daar bleek Balder ook nog in een stuit te liggen. Ik verloor zelf drie liter bloed en Balder moest na zijn geboorte gereanimeerd worden. Mijn man zat tussen ons in en vroeg zich af wie van de twee hij mee naar huis zou nemen, zo stond het er op dat moment voor. Die eerste uren heb ik zelf helemaal niet goed meegekregen, maar ik weet wel dat alles tegen zat.

Dan denk je dat dit alles was, maar dat is niet zo. Na de geboorte van Balder had ik zo veel bloed verloren, dat ik een bloedtransfusie kreeg. Ook kreeg ik slaappillen, omdat ik moeilijk in slaap kwam. Op een ochtend kwam de verpleegkundige met een baby aan m’n bed, voor de borstvoeding. Door de slaappillen was ik nog een beetje wazig en het was nog vroeg, een uur of zes. Ik weet nog dat ik dacht dat Balder zo’n raar pakje aan had. Toen besefte ik opeens dat ik dat pakje al eerder had gezien, bij mijn buurvrouw die naast me lag. Bleek het haar baby te zijn! Ik kwam er dus net op tijd achter dat er iets niet klopte, door dat afschuwelijke blauwe fluwelen babypakje. Een babywissel dus.

Heftig bevallingsverhaal

We hebben zo’n vier dagen in het ziekenhuis gelegen tot we naar huis mochten. Helaas voelde ik me daar al snel niet goed en moest ik weer terug naar het ziekenhuis. Niemand kon me vertellen wat ik had, daardoor voelde ik me eenzaam en alleen. Uiteindelijk bleek ik een ontsteking in mijn baarmoeder te hebben en moest ik dus weer blijven. Gelukkig mocht Balder ook blijven en hebben we nog zo’n twaalf dagen in het ziekenhuis doorgebracht.

Al met al een heftig bevallingsverhaal en hoewel ik graag een groot gezin wilde, hebben we het toch maar bij onze dochter en zoon gehouden. Wat dan wel weer heel bijzonder is, is dat Balder is geboren op de sterfdag van mijn schoonvader. Die overleed een jaar eerder en in die periode van rouw is waarschijnlijk mijn eerdere miskraam ontstaan. We hebben Balder dan ook vernoemd naar mijn schoonvader die heel goed kon vertellen: Balder is een Noorse naam en betekent verhalenverteller en koning van het licht.”

Bevallingsverhaal Daphne (31): ‘Ik ben achteraf zo blij dat de verloskundige niet heeft gezegd hoeveel ontsluiting ik had’