Elvira (38) neemt haar zoontje mee naar een begrafenis: ‘Blij dat hij erbij was’

Elvira (38) besluit haar 5-jarige zoon mee te nemen naar de begrafenis van haar vader. Hoewel niet iedereen begripvol reageert, staat zij achter haar keuze. Volgens haar is het de beste beslissing die ze heeft genomen.

“Mijn eigen opa overleed toen ik zeven jaar was. Ik was niet alleen mijn grootvader kwijt, maar ik was mijn beste maatje verloren. Omdat ik heel emotioneel was, hebben mijn ouders destijds besloten om mij niet mee te nemen naar de begrafenis.

Mijn moeder nam destijds de beslissing met de beste bedoelingen. Zij dacht dat ze mij juist beschermde. Ze vond een begrafenis namelijk geen plek voor jonge kinderen en wilde mij het verdriet besparen.

Goed voor het verwerkingsproces

Dat bleek achteraf geen goede beslissing te zijn. Ik kreeg namelijk enorm veel last van nachtmerries en miste mijn opa enorm. Ik moest destijds zelfs naar een kinderpsycholoog om het verlies te verwerken. Deze psycholoog heeft toentertijd tegen mijn moeder gezegd dat het voor mijn verwerkingsproces beter was geweest als ik wél naar de begrafenis was gegaan. ‘Iedereen moet namelijk de kans krijgen om afscheid te nemen’, was haar mening.

Dat verwerkingsproces verliep bij mij daardoor nogal moeizaam. Ik kon bijvoorbeeld uren op mijn kamer zitten terwijl ik hardop hele verhalen vertelde. Wanneer mijn moeder vroeg met wie ik kletste, zei ik bloedserieus dat opa bij mij was.

Dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van mijn opa, had dus veel impact op mijn verwerkings- en rouwproces. Dit wilde ik mijn eigen zoon besparen.

Een begrafenis is onderdeel van het afscheid nemen

Onlangs is namelijk mijn vader overleden. Na een lang ziekbed, heeft hij eindelijk rust gevonden. Tijdens zijn laatste dagen heb ik veel met mijn zoon gepraat over de situatie van zijn opa. Zo heb ik hem zo goed mogelijk proberen uit te leggen dat het lichaam van zijn opa er dadelijk niet meer zal zijn. Mijn zoon is erg pienter voor zijn leeftijd en leek het allemaal te snappen.

Hij heeft afscheid kunnen nemen in het hospice waar mijn vader verbleef. Op de dag van de begrafenis heb ik mijn zoon uitgelegd wat er ging gebeuren. Daarbij heb ik hem de keuze gegeven om mee te gaan of thuis te blijven met onze oppas. Hij mocht dus zelf kiezen of hij mee wilde naar de begrafenis. Daar hoefde mijn zoon niet lang over na te denken. Hij wilde mee naar de begrafenis en zijn tekeningen persoonlijk bij zijn kist leggen.

Halverwege de begrafenis viel mijn zoon echter in slaap en heeft het laatste deel van de dienst niet mee gekregen. Toch ben ik blij dat hij erbij was. Hij heeft zijn tekeningen bij de kist kunnen leggen en was bewust betrokken bij het afscheid van zijn opa. Ook lijkt hij het overlijden van zijn opa goed op te vatten. Hij snapt heel goed waarom zijn opa er niet meer is. Dit komt volgens mij doordat hij zo betrokken was bij het afscheid.”

Heeft je kind moeite met afscheid nemen bij het wegbrengen? Zo ga je ermee om