Had ik maar nooit… ‘Zo snel na mijn bevalling een buikwandcorrectie laten uitvoeren’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Tara (32). Tara heeft spijt dat ze zo snel na haar bevalling een buikwandcorrectie heeft laten uitvoeren.

“Al tijdens mijn zwangerschap wist ik dat er niets meer van mijn ooit zo mooie buik over zou blijven. Na vijf maanden leek het wel alsof ik negen maanden zwanger was. Mijn buik zat vol met striae en hij groeide en groeide maar. Ik vertelde een week voordat ik ging bevallen aan mijn man dat ik zo snel mogelijk na mijn bevalling een buikwandcorrectie wilde ondergaan. Hij zei dat het heus wel mee zou vallen, maar vertelde ook dat hij mij zou steunen.

Consult plastisch chirurg

Na mijn zwangerschap bleek mijn buik nog erger te zijn, dan ik had verwacht. Hij was uitgelubberd, slap en ik had echt zo’n ‘flapje’ hangen. Ik vond het verschrikkelijk. Ik maakte twee maanden na mijn bevalling een afspraak voor een consult bij een plastisch chirurg. Hij vertelde dat hij er iets aan kon doen. Wel moest ik zeker weten dat ik geen kinderen meer wilde, want anders was de operatie voor niets geweest. Gelukkig wilde ik geen tweede kind.

Buikwandcorrectie uitvoeren

De dag van de operatie was ik erg zenuwachtig. Was het wel slim om het nu al te doen? Ik was pas drie maanden geleden bevallen. Ik wist zeker dat mijn buik niet vanzelf bij zou trekken, dus ik ging ervoor. Toen ik uit de narcose kwam, voelde het zo strak. Te strak, leek het wel. Het herstel daarna viel ook tegen. Ik had veel last van wondvocht en de hechtingen waren pijnlijk.

Bij mama zijn

Dat niet alleen, ook had ik een kleine baby die alleen maar bij mij wilde zijn. Door het tillen en het op mijn buik nemen van mijn baby, kreeg ik te maken met een langer en veel pijnlijker herstel. Ik heb er lelijke littekens aan overgehouden, in plaats van het dunne lijntje dat van te voren was beloofd.

Nog een zwangerschap

Ik wist voor de operatie zeker dat ik niet meer zwanger wilde worden, maar dat is helaas toch gebeurd. Een jaar na mijn buikwandcorrectie had ik een positieve zwangerschapstest. Ik wilde niet nog een kind en wilde het dan ook weg laten halen, maar mijn man dacht hier anders over. Ik kon alleen maar aan mijn buik denken. Die zou dan weer uitgelubberd en lelijk worden. Ik was, een jaar na de operatie, op de littekens na eindelijk weer blij met mijn buik.

Weer zo’n grote buik

Ondanks mijn twijfels hebben we de baby toch gehouden. Weer had ik zo’n grote buik. Doordat mijn buik tijdens de buikwandcorrectie helemaal strak was getrokken, had ik het idee dat mijn buik echt nog eens uit zou scheuren. Op sommige momenten deed mijn huid enorm veel pijn.

Spijt van buikwandcorrectie

Ik heb spijt van mijn buikwandcorrectie. Niet alleen heb ik de operatie veel te snel na mijn bevalling uit laten voeren, ook is het allemaal voor niets geweest. Mijn buik is nu nog lelijker dan voor de operatie. Nog een operatie en zoveel pijn zie ik niet zitten. Zeker niet met twee kinderen. Ik had beter mijn buik gewoon kunnen accepteren, zoals hij na mijn eerste zwangerschap was. Zo lelijk was hij nou ook weer niet, zeker niet in vergelijking met nu.”

Carolien (42): ‘Ik verliet mijn man en twee kinderen voor mijn jeugdliefde en ik heb er spijt van’

Onderwerpen

• Had ik maar nooit