Per ongeluk je kind een overdosis medicijnen toedienen

In Amerika belanden hierdoor elk jaar 71,000 kinderen op de Eerste Hulp. Een oplossing lijkt even gemakkelijk als effectief.

Mijn dochter was dus ziek. Voor de eerste keer in haar prille bestaan moesten daar antibiotica aan te pas komen. Met het recept voor een antibioticakuur gingen we naar de apotheek, die ons het vloeibare goedje meegaf. Inclusief instructie om voor de komende vijf dagen driemaal daags 5 ml. met het bijgeleverde injectiespuitje in haar mond te spuiten.

Wat te doen?

Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan: zieke dochter vond het concept ‘iets in haar mond spuiten’ niet zo gezellig en hield sowieso niet veel binnen. Daarbij spuugde ze regelmatig binnen tien minuten na toediening de helft weer uit. Het gevolg: het was ons regelmatig een raadsel of ze die 5 ml. nou wel of niet binnengekregen had. Bij twijfel spoten we een beetje bij. Om vervolgens toch enigszins angstig te bedenken of het schadelijk zou zijn als ze nu toch 7 ml. in plaats van 5 ml. opgeslurpt had. Ervaren moeders lachen me nu vast uit, maar voor ons beginners was het toch best een kopzorg.

Eerste Hulp

Ik ben niet de enige die hierover inzat, las ik op internet. Eén van de meest gemaakte fouten rondom kinderen en medicijnen is dat ouders hun kinderen een verkeerde dosis toedienen. Schrik niet: in Amerika belanden elk jaar naar schatting 71,000 kinderen op de Eerste Hulp omdat ze per ongeluk teveel medicijnen toegediend gekregen hebben. Volgens experts maken ouders vaak – uiteraard per ongeluk – klunzige vergissingen als ze kinderen medicijnen geven. Met in sommige gevallen helaas best verstrekkende gevolgen en ernstige neveneffecten.

Reden genoeg voor de American Academy of Pediatrics (AAP) om het gebruik van over de toonbank verkrijgbare medicijnen tegen verkoudheid en hoesten voor kinderen jonger dan 4 jaar af te raden.

Wie z’n kinderen medicijnen geeft, ongeacht de leeftijd, doet er verstandig aan geen lepel te gebruiken, maar een injectiespuit of klein maatbekertje met daarop de milimeters aangegeven. Vooral in in Amerika en andere Engelstalige landen is dit van groot belang: daar willen mensen nog wel eens de instructie ‘tbsp’ (tablespoon = eetlepel) en ‘tspn’ (teaspoon = theelepel) door elkaar halen. Het gevolg: een kind krijgt bijna drie keer de toegestande/benodigde dosis.

Daarnaast wil de AAP dit jaar de volgende aanpassingen in Amerika doorvoeren:

1. Universele standaard

Het klinkt logisch: één simpele, universele standaard aanhouden op etiketten van medicijnen en de metrieke norm die gebruikt wordt. AAP’s suggestie: dokters en apotheken houden dezelfde metrische normering aan (mililiters) en stemmen eventuele bijgeleverde attributen daar ook op af.

2. Niet meer dan nodig

Het bijgeleverde ‘meetinstrument’ is qua waarde niet hoger dan de toegestane dosis. Met andere woorden: als een kind per keer 5 ml. vloeistof moet krijgen, houdt het milimeterbalkje op de spuit of de maatbeker na 5 ml. op met ‘tellen’.

3. Geen overbodige nullen

Ook wil de AAP dat instructies op etiketten niet tot verwarring kunnen leiden, door bijvoorbeeld een 0 extra te plaatsen. Met andere woorden: een halve mililiter wordt aangeduid als 0,5ml – en dus niet als 0,50 ml. Hoewel het feitelijk om dezelfde hoeveelheid gaat, kan de tweede notering verwarring zaaien, aldus de AAP.

4. Geen afkortingen

Driemaal daags wordt idealiter uitgeschreven als drie keer per dag. En dus niet als 3 x p/d.

Vind jij de instructies bij (kinder)medicijnen altijd duidelijk? Ben je wel eens bang dat je teveel geeft? Deel het met ons!

We willen allemaal het beste voor onze kinderen, maar we kunnen aardig onzeker zijn. Lees daarom dit artikel even als je er helemaal doorheen zit.