6 redenen waarom we in Nederland ook aan het schooluniform zouden moeten

Famme’s Nienke woonde recentelijk een tijdje in Engeland. Het land van het schooluniform. Haar aanvankelijke aarzeling verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze de voordelen leert kennen. En het zijn er nogal wat.

Een wit elastiekje en een blauw elastiekje. Dat is, als je ze niet door en door kent, het enige wat mijn eeneiige tweelingdochters van elkaar scheidt op hun Engelse school. Het schooluniform dat ze dragen is immers precies gelijk. Een lastige taak dus voor de juf, zeker aan het begin van het jaar. Inmiddels weet gelukkig de hele school wie ‘wit’ is en wie ‘blauw’ en begint de juf ze zelfs aan hun gezichten te herkennen. Het werd eens tijd.

Het schooluniform dus. Niet zo handig in het geval van een eeneiige tweeling misschien, maar eigenlijk is het gewoon de uitkomst van de eeuw. 6 redenen waarom we in Nederland ook aan het schooluniform moeten!

1. Weg met het gemopper, gemekker, gezanik en gezeur

Geen getreuzel en nooit meer ‘dat wil ik dus echt niet aan’ in de ochtend. Alleen om deze reden zou ik mijn kinderen tot hun achttiende in een uniform willen stoppen. Het scheelt zoveel tijd in de oh-zo-drukke-pre-school-marathon die we maar liefst vijf keer per week moeten afleggen. Maillot, bloesje, jurkje, vestje, blazer en klaar is kees. Bovendien zien ze er om op te vreten uit, dus dat is ook het probleem niet.

2. Tot nooit meer ziens wasberg

De roze was, de witte was, de gele was, de gouden was met pimpelpaarse stippeltjes. Allemaal geschiedenis met het schooluniform. Met 1 of maximaal 2 in ons geval blauwe wassen in de week is de doordeweekse was gedaan. Alle schoolkleding is zo goed als strijkvrij, dus meer tijd voor bv online shoppen voor jezelf, want ‘voila’ daar heb je opeens een hoop meer geld voor.

3. Een zegen voor je portemonnee

Natuurlijk kost het uniform zelf ook wat, maar als je in augustus de hele zooi hebt aangeschaft, ben je meteen klaar voor de rest van het jaar. Althans, voor zo’n week of 35 dat de kinderen op school zitten. Natuurlijk heb je dan nog kleding nodig voor de weekenden en vakanties, maar hoe leuk is het om voor die bijzondere momenten extra leuke kleren aan te schaffen. Weekenden en vakanties worden zo nog eens extra feestelijk.

4. Geen onderscheid in de klas

‘Ik wil niet met Jelle spelen, want hij heeft geen witte Adidasjes’. ‘Hannah ziet er altijd zo groezelig uit, die mag niet op mijn feestje komen.’ Ik noem maar even wat vreselijks. Het zou op een dag zo-maar uit de monden van onze dochters en zonen kunnen komen, hoe hard we als ouders ook ons best doen iets dergelijks te voorkomen. Ik herinner me persoonlijk een meisje uit mijn klas dat altijd vieze en kapotte kleren aan had. Mijn klasgenoten en ik deden zeker niet onaardig tegen haar, maar beste vrienden werden we ook niet. Misschien was dat niet anders geweest als we er allemaal precies hetzelfde hadden uitgezien, maar de kans was misschien wel groter geweest. Als uiterlijke kenmerken niet meteen voor onderscheid zorgen, wordt kennismaken en zelfs vriendschap objectiever. Minder aan oordeel gebonden. Het bevordert gelijkheid en het vermindert pesten. En is eigenlijk niet alles wat pesten vermindert de moeite waard? Het proberen waard?

5. Binding met de school

Een uniform zorgt voor verbondenheid. Met je klas, maar ook met de rest van de school. Het straalt trots uit en respect. ‘Wij horen bij elkaar.’ Niet nodig misschien, maar wel een fijn idee. Kleuter of achtste groeper, je herkent elkaar, moedigt elkaar aan en komt voor elkaar op.

6. Goed voor het goede doel

Op de meeste Engelse scholen en dus ook op de school van mijn kinderen zijn er een paar dagen extra speciaal. ‘Home clothes day’, ‘Pyjama day’ en ‘Christmas jumper day.’ Op die dagen vergeet je je uniform en mag je dus in respectievelijk je eigen kleren, je pyjama of je kekke kersttrui naar school. Voor 1 pond koop je op die dag je verplichte uniform af en doe je lekker alsnog je allermooiste jurk, broek of trui aan. Het opgehaalde geld (denk 1 pond maal alle schoolgaande kinderen in Engeland = een hele hoop) gaat naar een kinderziekenhuis of ander goed doel ten behoeve van kinderen. Niet alleen mijn kind in haar mooiste jurk blij dus, maar een fijne dag voor alle kinderen. En dat voelt bijna feestelijker dan een verjaardag (waarop je dus wel je uniform gewoon aan moet).

Kortom, kom maar door met het schooluniform op Nederlandse scholen. Het brengt zoveel goeds dat ik het na drie jaar Engeland bijna vreemd vind dat kinderen op Nederlandse scholen in hun eigen kleren naar school gaan. Ik moet daarbij altijd denken aan de moeder die eens aan mijn eigen moeder – bijna veertig jaar lang de liefste juf van de wereld – vroeg, zou je ervoor willen zorgen dat ‘Hansje’ vandaag niet in de zandbak gaat, hij heeft zijn nieuwste Ralph Lauren aan. Waanzin.

En voor alle moeders die bang zijn dat een uniform de eigenheid en creativiteit van hun kinderen in gevaar brengt. Bedenk dan maar gewoon dat Victoria Beckham, Stella McCartney en alle boys van 1Direction in hun jonge jaren ook in een schooluniform liepen. Om er maar een paar te noemen. Oh, enne, ook de aandoenlijke prins George is naar school gegaan in zijn uniformpje en dat zag eruit om op te eten, toch? I rest my case.