8x dingen die je mist als de babytijd voorbij is

Sinds ik moeder ben geworden, besef ik pas hoe idioot snel de babytijd gaat. Want dat wurmpje dat naar mijn idee nog maar gisteren op mijn borst werd gelegd, is nu een dametje van zestien maanden. Inclusief driftbuien en halsbrekende toeren.

Dingen die je mist van de babytijd

En als er dan weer eens een tuitbeker door de lucht vliegt, denk ik soms met weemoed terug aan haar babytijd… Deze dingen mis ik het meest:

Die typische babygeur

Serieus, is er iets beter dan dat? Héérlijk vond ik het om mijn neus in die pluishaartjes te begraven en haar baby-aroma op te snuiven. Waarom heeft niemand daar nog een parfum van gemaakt? Die vliegt over de toonbanken, wat ik je brom.

Het vele slapen

In het begin was ik daar weleens verbaasd over. Joehoe, doe je nog iets? dacht ik dan. Nou, nee dus. Baby’s slapen vooral heel veel. En dat gaf mij mooi de tijd om hele marathons van interessante documentaires Say yes to the dress te kijken. Zucht, those were the days…

Ik kon haar overal mee naartoe nemen

Dolgraag zou ik nu willen beweren dat ik zo’n rete-hippe moeder ben die gewoon op een festival ging chillen met haar baby die dan een koptelefoon in kek kleurtje droeg, of de kinderwagen gewoon naast haar tafeltje in een goed restaurant parkeerde, maar dan zou ik liegen. Dat soort dingen durfde ik helemaal niet. MAAR: theoretisch gezien had dat heel makkelijk gekund. Nu moet ik continu opletten of die kleine aap geen stenen in haar mond stopt, glazen van tafel rukt of simpelweg voor ons besluit dat het tijd is om te gaan.

Ze pikte het wipstoeltje nog

Dat is me toch een fantastische uitvinding! Hup, baby erin, tv aan (ja, sue me) en je hebt er geen kind meer aan. Waarom maken ze die dingen niet voor volwassenen?

En de box…

Ook fijn: de kleine in de box, de mobiel met verantwoorde Bach-muziek en kleurige beestjes aanzetten en je vervolgens verwonderen over dat kleine koppie dat vol verbazing de bewegingen volgt. Onze box dient momenteel vooral als opslagruimte voor speelgoed, kussens en een ovenhandschoen (raar maar waar).

Samen chillen op bed

Na haar eerste voeding legde ik haar ‘s morgens altijd lekker naast me neer in bed. Zij in een voedingskussen of op een kleedje, ik ernaast. Lekker tutten, knuffelen en samen een dutje doen. Nou, kom daar nu maar eens om. Als ik haar tegenwoordig naast me neerleg in bed, worstelt ze zich direct weer overeind, grist ze de bril van mijn hoofd of trekt ze aan mijn haren. Auw.

Ik had nog een goed excuus voor mijn smulrol

Want tja, pas bevallen hè? Op de een of andere manier verliest dat argument toch aan kracht naarmate de maanden verstrijken. Flauw hoor.

Hele dagen samen zijn en knuffelen

Soms lag ze gewoon een halve dag op mijn borst te knorren. Uren kon ik kijken naar haar neusje, wimpertjes en mondje. Ik gaf haar eindeloos veel kusjes, zonder weggeduwd te worden. Dat verlof had van mij eeuwig mogen duren. Liefde in de puurste vorm.

Lees ook:

Zwanger van de derde? Dit zijn de verschillen tussen baby #1, baby #2 en baby #3