Wilma Groothuis Bevallingsverhalen 12 jul 2024, 11:04

Leestijd: 4 minuten

De bevalling van Lusanne duurde iets langer dan een uur: ‘Bijna nooit zo snel meegemaakt’

Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Lusanne.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Lusanne
Start bevalling: Bloedverlies met plassen
Duur bevalling: 1 uur en 15 minuten
Plaats: Thuis
Pijnstilling: Geen
Manier van bevallen: Natuurlijk
Hoeveelste kind: Eerste

Hoe het bevallingsverhaal begon

“Ik was bijna 39 weken zwanger en die dag was ik bij mijn ouders. Ik had die dag nog helemaal nergens last van. Die avond heb ik nog heerlijk een serie gekeken met mijn man op de bank, foto’s gemaakt van mijn buik en filmpjes van een ontzettend bewegelijk mannetje in mijn buik. Rond 22.00 uur ben ik naar bed gegaan, totaal niet voorbereid op dat wat er de volgende ochtend stond te gebeuren.

Het bevallingsverhaal van Lusanne

Ik werd om 05.10 uur wakker, omdat ik heel nodig moest plassen. Ik ging toen naar de wc en zag daar dat ik best veel bloed was verloren. Daar schrok ik erg van. Ik liep gelijk naar mijn man, ondertussen begon ik weeën te krijgen. De weeën voelden echt als menstruatiekrampen, maar het was nog wel te overzien.

Ik ging mijn weeën timen en ondertussen belde ik de verloskundige, omdat ik mij best wel zorgen maakte over het bloedverlies. De verloskundige zei dat ze mijn kant op zou komen om het bloed te controleren en de baby, maar omdat de weeën nog maar net begonnen waren, kon het allemaal nog wel heel wat uren kon duren.

Na 20 minuten al persweeën

In de tussentijd werden de weeën steeds heviger. Na 20 minuten begonnen de persweeën al, maar de verloskundige was er nog niet. Ik vond dat al best intens worden, vooral omdat ik geen idee had hoelang het nog ging duren. Het was mijn eerste bevalling, dus ik dacht: wie weet duurt dit nog wel uren. Van te voren had ik aangegeven echt geen pijnbestrijding te willen, maar nu zei ik tegen mijn man: ‘Als dit zo doorgaat, dan mogen ze mij in het ziekenhuis helemaal platspuiten. Dit ga ik geen uren volhouden.’

Mijn man dacht alleen maar: dit kan toch nog helemaal niet zo snel? Hij is uit bed gesprongen en heeft ontbeten met een blikje Red Bull en een KitKat. Ik heb de verloskundige tijdens de persweeën nogmaals gebeld en gevraagd of ze er bijna is. Op dat moment stond ze op de parkeerplaats en gaf aan terug te lopen naar de auto om dan maar direct de bevallingstas mee te nemen. 

Hele nacht ontsluiting gehad

Toen zij eenmaal binnen was, was mijn bevalling al begonnen. Ze heeft nog even gecheckt op hoeveel centimeter ik zat en ik zat al op 10 centimeter ontsluiting. De hartslag van de baby was gelukkig goed. Blijkbaar heb ik de hele nacht al ontsluiting gehad, maar dat niet door gehad. Ik had mij volledig ingesteld op een bevalling in het ziekenhuis en mijn vluchtkoffer stond al weken bij de voordeur.

Dus het eerste wat ik vroeg was: ‘Gaan we dan nu naar het ziekenhuis?’ Waarop de verloskundige zei dat dit niet meer kon, omdat ik al volledige ontsluiting had en het hoofdje al zichtbaar was. Dus ik mocht direct gaan persen. En toen ging het ontzettend snel.

Mijn man heeft de hele bevalling de verloskundige moeten ondersteunen, de kraamverzorgster was namelijk veel te laat. De hele bevalling ben ik helder geweest en heb ik de verloskundige verteld waar alles lag en waar ze het vandaan kon halen. Ik heb geen pijnbestrijding gehad, waar ik toch ook wel heel blij mee ben.

Ik mocht niet doorpersen

Op een gegeven moment mocht ik niet doorpersen, omdat onze zoon met zijn hoofd en hand tegelijk eruit wilde. Dit wilde de verloskundige voorkomen, dus heeft zij eerst zijn hand teruggeduwd voordat ik verder mocht. Dat moment was wel echt intens, maar daarna ging het heel snel. Om 6.35 had ik onze zoon Guus in mijn armen, na een bevalling van een uur en een kwartier vanaf de eerste wee.

Zo’n snelle bevalling had de verloskundige bijna nog nooit meegemaakt. En al helemaal niet bij de eerste. De verloskundige checkte nog even of de placenta er ook achteraan kwam en toen kwam die er ook uit, twee minuten nadat Guus was geboren. Na een tijdje mocht mijn man de navelstreng doorknippen, dit vond ik een heel speciaal moment. 

Ingesteld op ziekenhuisbevalling

De hele zwangerschap heb ik mij ingesteld op een ziekenhuisbevalling, omdat ik mij daar het prettigste bij voelde. Achteraf gezien ben ik toch wel heel blij dat ik thuis ben bevallen. Het was heel fijn om gewoon in mijn eigen omgeving te zijn, maar ook dat Guus gelijk thuis was. Ik kijk dan ook goed op de bevalling terug en ben blij dat alles zo voorspoedig is verlopen.

Ik blijf het bizar vinden hoe ontzettend snel het allemaal is gegaan. Dit had ik nooit verwacht. Ik heb gelukkig helemaal geen last gehad van naweeën of andere klachten. Naast dat het met mij allemaal goed is gegaan, is ook onze zoon gezond geboren en het is een heel lief, vrolijk en tevreden mannetje, waar wij nu al 8 maanden ontzettend van mogen genieten.”

Bevallingsverhaal Natasja: ‘Na een traumatische bevalling wilde ik heel graag thuis bevallen’