Waarom vinden we ‘burgerlijk’ zo’n vies woord en wil niemand het zijn?

De weken razen voorbij en het motto van mijn generatie lijkt te zijn: leef alsof het je laatste dag is. Ik ben opgevoed met de woorden ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ en daar krijg ik dus de kriebels van. Normaal is toch saai? Waarom mag je niet een beetje gek zijn? Je eigen pad volgen… wat dat ook mag zijn. Voor mij is balans het sleutelwoord, want enerzijds wil ik avonturen beleven, de hort op en dingen meemaken, anderzijds cocoon ik het liefst een paar avonden in de week en sta ik vroeg op om te sporten. Lekker burgerlijk.

Want niks doen, bankhangen en je agenda leegvegen, dat wordt ook wel als ‘burgerlijk’ bestempeld en dat vinden veel mensen toch een vies woord. Vraag maar rond, wie wil er nou burgerlijk zijn? Ik niet. Terwijl ik intens geniet van mijn me-time momenten zonder prikkels.

Niemand wil burgerlijk zijn

Als iemand je namelijk zo noemt, is dat vaak geen compliment. Alsof het een slecht plan is om in je joggingpak op de bank te hangen en je eigen moestuin op het balkon in te zaaien. De millenials voelen een constante behoefte om alles uit het leven te halen. En als je zo door het leven raast, is een beetje burgerlijkheid eigenlijk alleen maar luxe. Waarom zien we dat dan toch anders en zijn we er zelfs bang voor?

Rust, reinheid en regelmaat – de 3 grote R’s

In een leven bomvol prikkels is ‘burgerlijkheid’ dus eigenlijk geweldig. Het is dé manier om jezelf op te laden en terug te vinden. Want jezelf terugtrekken in een bubbel is hard nodig. Bankhangen, liters thee drinken en misschien nog een reep chocola erbij. Vroeg naar bed. Niks doen. Dat is echt zo gek niet.

Een tijdlang waren we het verplicht door de pandemie, maar nu deze weer weg is, hebben sommige mensen het gevoel dat ze het leven in moeten halen. Terwijl echt tot rust komen juist heel belangrijk is.

FOMO naar JOMO

Dat we altijd maar weg willen heeft te maken met FOMO (Fear Of Missing Out). De hele wereld is maar één swipe bij je vandaan en je kunt precies zien wie wat aan het doen is. Dat meegluren is leuk, maar maakt je ook onrustig. Gelukkig beseffen we steeds vaker dat je niet overal bij wíl zijn. Dat je lekker niks aan het doen bent in plaats van in massa’s mensen te staan. JOMO (Joy Of Missing Out) wil zeggen dat je geniet van het moment en niet bezig bent met feestjes, events en andere dingen die spelen. Je voelt je precies fijn waar je bent.

Eigenlijk is JOMO het nieuwe niet-vieze woord voor ‘burgerlijkheid’, het draait om hetzelfde. We leven in een tijd waar alles geweldig is en waar we ultiem geluk nastreven, psychiater Dirk de Wachter zegt hierover “dat is de ziekte van deze tijd, het is een obsessie en een angst om iets te missen.”

Natuurlijk is het belangrijk om jezelf te prikkelen en om nieuwe dingen te ontdekken, maar het is ook zéker niet verkeerd om je zo nu en dan terug te trekken. Om niet bezig te zijn met wat je niet hebt, maar juist met wat je wel hebt. Op de momenten dat je minder prikkels van buitenaf binnenkrijgt, leer je beter voelen waar je van binnen behoefte aan hebt.

Burgerlijk zijn is zo gek nog niet

En daar komen we tot de conclusie dat burgerlijk zijn zo gek nog niet is. Want wat je ook onder burgerlijkheid verstaat, het heeft vaak te maken met je agenda schoonvegen om tijd te maken voor jezelf en je familie. Om te ‘rommelen in huis’, een nieuw recept te proberen, een lange wandeling te maken of om je simpelweg te vervelen. Je neemt verantwoordelijkheid over je leven en daar horen rust en regelmaat ook in thuis.

Mensen die daar van walgen, vinden het waarschijnlijk eng om met zichzelf te zijn. Om verantwoordelijkheid te nemen en om routines te hebben. Het is niet de angst voor burgerlijkheid die spreekt, maar de angst voor het leven. Want echt waar: het leven is grotendeels ook ‘normaal’ en dat is fijn.

Dit zijn de 5 meest populaire (lange!) wandelroutes van Nederland