Dorieke (27) had smetvrees tijdens haar zwangerschap: ‘Zijn kleertjes bleef ik maar wassen’
Toen Dorieke zwanger raakte, laaide haar smetvrees weer op. ”Ik bleef zijn kleertjes maar wassen, de babykamer werd meerdere keren per week schoongemaakt en uiteten gaan deed ik niet meer”, vertelt ze aan Famme.
”De zwangerschap voelde als een hel. Iedere dag bestond uit schoonmaken, wassen en alles controleren. Ik zat continue gevangen in mijn eigen wereld waar alles draaide om die controle zoeken.
Smetvrees
Mijn smetvrees begon eigenlijk net voordat ik 20 werd. Het exacte moment weet ik niet meer, want het is er langzaamaan ingeslopen. Het schoonmaken van mijn huis destijds gaf me rust en ook merkte ik dat ik steeds vaker ging douchen en mijn handen wilde wassen. Door de jaren heen werd dit erger. Ook merkte ik dat het mijn leven in de weg ging staan. De deur uitgaan werd steeds meer een opgave. Uiteten gaan? Dat deed ik niet meer. Hoe wist ik zeker dat het bestek schoon was en dat het glas waaruit ik dronk goed was afgewassen? En wat als ik naar het toilet moest? De angst was zo groot dat ik dit soort dingen ging vermijden.
Toen ik mijn vriend Daniël leerde kennen, ging het beter. Er kwam meer rust in mijn leven. Door de jaren heen had ik namelijk ook gemerkt dat mijn smetvrees erger werd bij stress en spanning. Toen ik 24 jaar was, ging ik samenwonen met mijn vriend. Ook dat gaf weer de nodige stress waardoor mijn smetvrees oplaaide. De eerste maanden in ons nieuwe huis was het even zo erg dat ik de deur niet meer uitging. Daniel stelde voor om toch eens met een psycholoog te gaan praten. Dat bleek een goed idee. In de maanden die volgden had ik nauwelijks meer last van mijn smetvrees.
Zwanger
Tot ik zwanger raakte. Ook dit zorgde weer voor de nodige stress en spanning, waar ik lastig mee om kon gaan. Daarnaast kwamen ook die hormonen er nog bij. Alles in de zwangerschap moest gecontroleerd worden. Het uitte zich bij mij op verschillende vlakken. Zo bleef ik de kleertjes van de, nog ongeboren, baby maar wassen. Daarnaast had ik de babykamer al heel vaak schoongemaakt. Ook in mijn eigen voeding begon de smetvrees op te spelen. Bij alles twijfelde ik of het wel hygiënisch genoeg was. Ik was als de dood dat mijn ongeboren baby ziek zou worden, omdat ik iets at dat niet goed bereid of gewassen was. Uiteten gaan? Dat deed ik niet meer.
Kraamtijd
Hoewel ik ontzettend op zag tegen de bevalling, heb ik gelukkig op dat moment weinig last gehad van smetvrees. Ik wist al meteen dat ik niet thuis wilde bevallen, omdat ik al die chaos niet in mijn huis wilde. Het ziekenhuis voelde voor mij gelukkig wel als een fijne en schone plek. Tijdens de bevalling was ik zo bezig met Noah op de wereld zetten, dat ik geen moment paniek heb gevoeld rondom mijn smetvrees. Daar ben ik achteraf wel blij om. Ook die eerste uren met hem waren geweldig.
Ik hoopte dan ook dat dit gevoel zou blijven en ik voorgoed af zou zijn van dat nare gevoel. Helaas bleek ik al snel weer last te krijgen van mijn smetvrees. Zo erg als tijdens de zwangerschap was het gelukkig niet. Toch was de kraamtijd niet altijd prettig voor me. Noah kreeg meerdere keren per dag schone kleding aan. Ook vond ik het lastig als er kraamvisite langskwam en hem op schoot nam. Ik had de neiging om hem meteen in bad te doen, zodra de visite de deur uit was.
Erover praten
Doordat ik in het verleden al in therapie was geweest voor mijn smetvrees, wist ik gelukkig goed wat me kon helpen. Hoewel het in de zwangerschap ontzettend heftig was, heb ik na de bevalling minder last gekregen. Het hielp waarschijnlijk dat er een stuk stress en spanning van me af was gevallen. Noah was een gezonde baby. Daarnaast heeft het voor mij ook gescheeld dat mijn hormonen weer wat in balans raakten. Tijdens de zwangerschap had ik er gewoon zoveel last van.
In de kraamtijd en de eerste maanden met Noah heeft het me heel erg geholpen om dingen uit te spreken. Door mijn angsten en dwanggedachten te delen, werden ze minder. Wanneer ik Noah voor de zoveelste keer wilde wassen, deelde ik dit met Daniël. Hij hielp me er doorheen. Ik zocht afleiding in andere dingen en ik merkte ook dat de paniek kon afnemen. Dat gaf me vertrouwen.
Nu Noah bijna acht maanden is, gaat het steeds beter. Toch ben ik er nog niet vanaf. Op sommige dagen, wanneer ik moe ben of veel stress heb, laait de smetvrees op. Gelukkig kan ik er steeds beter mee omgaan en niet die dwanghandelingen uitvoeren. Op dit moment krijg ik geen hulp voor mijn smetvrees, maar ik weet zeker dat ik weer in therapie zal gaan als het terugkomt.
Een tweede?
Op dit moment weet ik niet of ik nog een keer zwanger zou willen zijn. Ik vond het een heel heftige periode en ik denk er niet graag aan terug. Mochten we een broertje of zusje willen voor Noah, ga ik zeker eerst in therapie. Zwanger zijn met smetvrees was voor mij de hel.
Smetvrees of sloddervos? Hét voor- en nadeel van een opgeruimd huis