Joriens zoon van vier wil een meisje zijn: ‘Ik ga er maar in mee’

Jorien (32) beviel ruim vier jaar geleden van haar eerste zoon. Ze wilde dolgraag een jongen, en kon haar geluk dus niet op. Haar zoon kreeg echter andere plannen. Hij roept namelijk steeds vaker dat hij een meisje wil zijn.

“Eigenlijk weet ik niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan. Dusver ga ik er maar gewoon in mee.”

Voorspellende dromen

“Tijdens mijn zwangerschap droomde ik vaak dat ik een meisje zou krijgen. Samen met mijn partner besloten we om niet naar het geslacht te vragen. We wilden het als verrassing bewaren voor de bevalling.

Ondanks mijn voorspellende dromen, de pendel van mijn moeder, en de tarotkaarten van mijn beste vriendinnetje, hoopte ik op een jongetje. Toch voorspelde mijn vriendin met haar kaarten een vrouwelijke energie.

Op het moment dat ik mijn zoontje na de bevalling op mijn borst kreeg, was ik verrast, maar dolgelukkig. Mijn omgeving was net zo verbaasd als ik: iedereen dacht namelijk dat het een meisje zou zijn.

Mijn moederinstinct zei dat hij ‘anders’ was

Mijn zoon heeft een zacht en lief karakter, en trekt op het kinderdagverblijf veel vaker naar meisjes toe. Van de jongens in zijn klas, wil hij niets weten. Natuurlijk hoeven al die dingen niet te betekenen, maar stiekem had ik altijd een onderbuikgevoel dat hij ‘anders’ was dan de jongens om hem heen.

Het was natuurlijk mijn eerste kindje, dus ik had niet veel vergelijkingsmateriaal, maar ergens had ik een moederinstinct dat mij vertelde dat hij geen ‘standaard’ jongetje zou zijn.

Mijn zoon was nog maar net twee jaar oud, toen ik in verwachting raakte van mijn tweede kindje. Dit keer kozen we wél voor de pretecho, en kwamen er met veertien weken achter dat het een meisje zou zijn. Een half jaar later werd onze gezonde dochter dan ook geboren.

Jaloers op de meisjes uit zijn klas

Mijn zoon vertoonde al snel jaloers gedrag. Hij moest immers zijn ouders nu delen, en dat vond hij moeilijk. Telkens als we mijn onze dochter bezig waren, wilde hij aandacht. Hij zei toentertijd letterlijk dat hij een meisje wilde zijn, maar we dachten er niet veel achter. ‘Het zal wel met de jaloezie te maken hebben’, dachten we.

Maar dat bleek niet het geval. Steeds vaker vertelde hij hoe leuk hij de meisjes op het kinderdagverblijf vond. ‘Meisjes zijn veel liever’, zei hij dan. Ook herhaalde hij bijna wekelijks dat hij een meisje wilde zijn.

Daar bleef het niet bij. Hij zag mijn nagellak, en werd heel enthousiast. ‘Dat wil ik ook!’, riep hij meteen. Ik twijfelde geen moment, en liet hem spelen met de nagellak. Ook wanneer ik met mijn make-up bezig ben, wil hij graag mee doen, en smeert de make-up overal.

Ook wil hij graag armbandjes en kettinkjes, en vindt al mijn juwelen prachtig. Ik weet nog niet zo goed welke kant het op zal gaan, maar ik sta overal voor open. Daarbij ga ik eigenlijk gewoon mee in alles wat hij wil. Laatst stonden we in de winkel, toen hij een rood rokje uit koos. Dat heb ik voor hem gekocht. Eerlijk gezegd vond ik ook niet dat ik een keus had. Als hij dit graag wil, wie ben ik dan om ‘nee’ te zeggen?”

Laurien: ‘Genderbewust opvoeden is wél van deze tijd’