Lot (39): ‘Door mijn dochter kwam ik erachter dat ik ADHD heb’

Wanneer Lot (39) haar dochter laat testen op ADHD, gaan er ook bij haar alarmbelletjes af. Door de diagnose van haar eigen dochter komt ze er namelijk achter dat ook zij ADHD heeft.

“‘Ik heb meteen mijn ex opgebeld. Zie je nu wel? Ik ben niet gek!’”

Een druk hyperactief jongetje

Een druk hyperactief jongetje; het klinkt cliché, maar dat was het enige beeld dat in mij opkwam als ik aan ADHD dacht. Best naïef natuurlijk, want ADHD zou net zo goed kunnen voorkomen bij meisjes, en volwassenen.

Die bekrompenheid veranderde toen de lerares van mijn dochter een mailtje stuurde: of ze eventjes met mij kon babbelen. Ik hoefde me volgens haar geen zorgen te maken, er was niets ernstigs aan de hand. Ook al schrijft een leerkracht dat er niets ernstigs aan de hand is, ga je je als moeder toch zorgen maken. Wellicht werd ze gepest of was het niveau van het lesmateriaal te hoog. Ik haalde van alles in mijn hoofd.

Die maandagochtend meldde ik me dus met gemengde gevoelens bij het klaslokaal. Nadat de lerares in kwestie er een beetje om heen draaide, sprak ze uiteindelijk haar vermoedens uit. ‘Ik krijg soms het idee dat Veerle ADHD heeft’. Dit leek mij heel onwaarschijnlijk. Veerle was snel afgeleid, maar ze was niet anders dan haar leeftijdgenoten. Tenminste, dat vond ik.

Ik herkende veel symptomen

Ik wuifde de opmerking van haar leerkracht weg, en ging er niet op. Als moeder kende ik mijn eigen kind toch beter? Als er iets ‘mis’ was geweest, had ik dat vast allang gemerkt. Toch heb ik het die avond bij Veerle’s vader voorgelegd. Tot mijn verbazing nam mijn ex het heel serieus op.

Kort daarna zijn we toch met onze dochter naar de huisarts gegaan. We zijn doorverwezen naar een kinderpsycholoog waar heel duidelijk naar voren kwam dat er sprake was van ADHD. Vervolgens reed ik in de auto terug naar huis met een folder over ADHD op mijn schoot, en een huilend kind op de achterbank. Ik had geen idee hoe ik er mee om moest gaan.

Vanaf dat moment ben ik de boeken ingedoken, en heb het hele internet afgezocht. Veel symptomen kwamen mij bekend voor: ik herkende namelijk veel dingen uit mijn eigen gedrag. Ook mijn ex zag de gelijkenissen. Hij grapte toentertijd vaak dat ik ook maar eens even een testje moest doen.

Constant op zoek naar een ‘rush’

Hoe meer ik mijzelf verdiepte in de symptomen, des te meer ik mezelf herkende. Ik kan bijvoorbeeld constant dagdromen, en heb heel veel moeite met concentratie. Ook raak ik snel uitgekeken; een nieuwe baan kan me bijvoorbeeld al snel gaan vervelen, en ook mijn liefdesrelaties hielden nooit lang stand. Daarbij maak ik nooit dingen af. Zo ligt het hele huis vol met onafgemaakte projectjes.

Ook ben ik constant op zoek naar een ‘rush’. Ik wil continue uitgedaagd worden, en kan depressief worden als het leven eventjes ‘normaal’ is. Ik leek dan simpelweg geen endorfine aan te maken. Daarnaast heb ik moeite om mijn emoties onder controle te houden en kan ik totaal niet plannen. Ik plan bijvoorbeeld meerdere afspraken op een dag, stel dingen tot het laatste moment uit, of vergeet deadlines.

Zie je nu wel? Ik ben niet gek

Uit mijn test bleek ik ADHD te hebben. Op het moment dat ik de uitslag kreeg was ik ontzettend opgelucht. ‘Zie je nu wel? Ik ben niet gek’ was het eerste wat ik dacht. Al die jaren heb ik mezelf gekleineerd. Ik voelde me een loser; al mijn leeftijdsgenoten konden namelijk wel normaal hun studie afmaken, maar ik kon niet eens zonder afleiding een vaatwasser leegruimen. Ik kon ook ontzettend boos op mezelf zijn als ik weer een afspraak vergat, en heb me heel vaak een nietsnut gevoeld. Vooral als ik mezelf vergeleek met anderen had ik het moeilijk.

Momenteel ben ik net begonnen met cognitieve gedragstherapie, en zal ik binnenkort met iemand gaan kijken naar mijn leef- en voedingspatroon. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik heb veel hoop. Een label klinkt voor sommige mensen verschrikkelijk, maar het geeft mij veel rust. Natuurlijk ben ik ook nog even langs haar lerares gegaan met een doosje chocolaatjes. Zonder haar had ik nog namelijk nog steeds gedacht dat ik gek was, terwijl ik nu veel beter weet. ”

Bruine ruis kan een kalmerend effect hebben op kinderen met ADHD