Shanna: ‘Ik hoor stiekem bij de borstvoedingsmaffia’

Borstvoeding of flesvoeding, het is en blijft een gevoelig onderwerp onder moeders. Zegt de één dat borstvoeding het beste is, voelt de moeder die flesvoeding geeft zich aangevallen, en andersom. Het is dan ook niet voor niets dat Shanna (31) haar mening liever voor zich houdt. Maar diep van binnen, hoort ze eigenlijk bij de borstvoedingsmaffia. “Ik bijt regelmatig het puntje van mijn tong af.”

“Toen ik zwanger raakte van de eerste had ik geen idee hoe het zou zijn om borstvoeding te geven. Ik wist wel dat ik het graag wilde proberen, maar hoe lang ik het wilde geven, ik had nog geen idee. Nu ben ik van mezelf ook vrij nuchter, dus ik dacht: miljoenen vrouwen doen dit, hoe moeilijk kan het zijn?

Borstvoeding geven is intens

Nou goed, dat is natuurlijk anders als je zelf net bevallen bent, de hormonen door je lijf gieren, en je voor het eerst zo’n mini mensje in je armen hebt. Want echt fijn is het natuurlijk niet, zo’n newborn aan je tiet, om het maar plat te zeggen. Maar goed, ik hou niet van klagen, en ik had een kraamverzorgster die me als een cheerleader stond aan te moedigen. ‘Ja! Ik zie hem slikken’, zei ze dan springend naast mijn bed. En dat hielp enorm.

Dat beetje positivisme had ik echt nodig toen ik mijn tepels na iedere voeding stond in te smeren met zalfjes en kokosolie. Gelukkig bleek ze ook gelijk te hebben. De borstvoeding kwam goed op gang en mijn baby zien groeien door enkel mijn melk gaf me enorm veel zelfvertrouwen. Die eerste maanden borstvoeding geven zijn intens. Je kunt niet langer dan drie uur van huis zijn zonder te kolven. En je hebt dagen, dan lijkt het alsof je alleen maar met je kind aan de borst zit en er verder niets uit je handen komt. Maar uiteindelijk wordt het makkelijker.

Waarom ik geen borstvoeding heb gegeven

Uiteindelijk werd het een tweede natuur voor me, en zo’n vanzelfsprekendheid, dat ik drie en een half jaar borstvoeding gaf. Die laatste jaren wel alleen nog voor het slapen gaan. Het was nog even ons momentje. De verbinding tussen moeder en kind. Iets dat je denk ik pas kunt begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt.

Drie jaar

Ik kreeg nog meer kinderen, en ik gaf hen allemaal drie jaar borstvoeding. Voor mij is borstvoeding iets heiligs, iets wat zo mooi en bijzonder is, een geschenk van de natuur en mijn lichaam. Iets dat je doet voor je kind, omdat ik weet dat ik ze zo het beste geef dat ik ze kan geven. Het is daarom dat mijn nekharen recht overeind gaan staan van moeders die zeggen: ‘Borstvoeding is niets voor mij.‘ Of: ‘Aan mijn lijf geen polonaise.’

Begrijp me niet verkeerd, als borstvoeding niet lukt, of je gaat er zelf aan onderdoor, dan is flesvoeding natuurlijk het beste. Maar probeer het alsjeblieft. Ik gun het iedere moeder om te ervaren wat ik heb ervaren. Dus probeer het gewoon, voor jezelf, voor je kind. En nee, het is geen rozengeur en maneschijn. Soms is het pijnlijk, en lastig, en onhandig, maar het is ook zó mooi.

Borstvoedingsmaffia

Niet dat ik deze dingen ooit hardop zeg. Want ik heb heel veel vriendinnen die geen borstvoeding geven en niet willen geven. Hen vertel ik mijn gedachtes niet, omdat ik ze niet wil kwetsen. Omdat het voor mij een zinloze discussie is. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als je er zelf niet voor honderd procent erachter staat om borstvoeding te geven, dat het dan ook niet lukt. Ik hoef niemand om te praten, ik wil met niemand in ruzie. Dus ik bijt regelmatig het puntje van mijn tong af. Maar als ik soms vrouwen hoor over de ‘borstvoedingsmaffia’ op social media, denk ik, stiekem hoor ik daar ook bij.”

Baby’s proeven in borstvoeding wat je eet en hiervan worden ze blij