Bevallingsverhaal Doris: ‘Na een traumatische ervaring hoop ik op een droombevalling thuis’

Mooi, ontroerend en bijzonder: ieder bevallingsverhaal is uniek. Langdurige en snelle bevallingen, thuis en in het ziekenhuis, met en zonder pijnstilling, keizersnedes en vaginale bevallingen: alles komt langs in deze rubriek.

Deze week lees je het bevallingsverhaal van Doris.

Bevallingsverhaal: de statistieken

Moeder: Doris (29)
Start bevalling: Strippen
Zwangerschapsduur: 39 weken en 5 dagen
Duur bevalling: 9,5 uur
Plaats: Thuis
Pijnstilling: Geen
Manier van bevallen: Natuurlijk
Bijzonderheden: Badbevalling na traumatische bevalling
Hoeveelste kind: Tweede

Hoe het bevallingsverhaal van Doris begon

“Mijn eerste bevalling heb ik als zeer traumatisch ervaren en ik begreep niet waarom vrouwen dat een tweede keer zouden doen. Uiteindelijk heb ik EMDR-therapie gevolgd om mijn bevalling te verwerken. Daaruit bleek dat het voor mij traumatisch was omdat ik geen controle en regie heb ervaren, zowel tijdens de zwangerschap als de geboorte. Na de therapie gaan we toch voor een tweede kindje, maar ik besluit wel deze zwangerschap anders in te gaan. Ik doe aan zwangerschapsyoga, lees met samen met mijn man goed in, ik volg hypnobirthing en een traject voor geboortevoorbereiding.

Ik ben 39 weken en vier dagen zwanger als ik mijn wekelijkse controle bij de verloskundige heb. Het is Tessa, de verloskundige die ook de geboortevoorbereiding met ons heeft doorlopen, dus het voelt helemaal vertrouwd. We kletsen wat en ze checkt of er al iets gebeurt in mijn lichaam: ik blijk al vier centimeter ontsluiting te hebben. Ik voel meteen een gevoel van spanning en enthousiasme door mijn lichaam stromen. Eenmaal thuis ga ik lekker in bed liggen met mijn favoriete serie, ik zet kaarsjes aan en doe etherische lavendelolie in de diffuser. Mijn man Joost komt af en toe een kopje thee met wat lekkers brengen. Dit is heel fijn.

23.00 uur

Iedereen in huis ligt te slapen en er hangt een fijne kalme sfeer in huis. Ondanks dat ben ik zelf erg onrustig. Ik lig te draaien en te woelen en rond 01.00 uur besluit ik om de was op te gaan vouwen. Dat geeft tenminste wat afleiding. Gedurende de nacht wordt ik steeds onrustiger en het gerommel in mijn buik neemt toe.

03.30 uur

Ik besluit toch om Joost wakker te maken en vertel hem dat het begonnen is. Om 05.00 uur worden de golven steeds intenser en bellen we de verloskundige op. Rosie, onze dochter, is inmiddels ook wakker en komt bij ons in bed liggen. Ze kriebelt over mijn rug en ze zorgt voor wat afleiding. Joost belt zijn moeder op, haar willen we er graag bij hebben ter ondersteuning. Ze is zelf kraamverzorgster geweest en mede daardoor voelt ze heel goed aan waar wij behoefte aan hebben. Een soort persoonlijke doula die ons door en door kent, heel erg fijn.

Ik ga naar boven in bad. De lampen branden zacht en de warmte van het water kalmeert me. Daardoor kom ik steeds meer in mijn bubbel terecht. Op een gegeven moment komt de verloskundige even kijken hoe het gaat. Beneden is Joost ondertussen bezig met het opzetten van het geboortebad. Rosie komt me vertellen dat er een badfeestje is beneden en of ik ook kom. Ik loop de woonkamer in en het is precies zoals ik me al die tijd gevisualiseerd had: het geboortebad bij de kerstboom, kaarsjes aan, mijn favoriete muziek hoor ik zacht op de achtergrond.

Nadat ik het tensapparaat en de yogabal geprobeerd heb, ga ik toch weer terug het warme water in. Ik vang de intense golven op. Ze zijn heftig, maar dit keer weet ik waar ze voor dienen en hoe ik met mijn lichaam mee kan werken in plaats van ze tegenwerken. Ik hang een beetje om Joost heen en vind het fijn als er op mijn onderrug geduwd wordt. De verduisterende gordijnen in de kamer zijn dicht, dus ik heb geen besef van tijd, maar het is inmiddels 09.00 uur in de ochtend.

09.00 uur

De verloskundige vraagt of ik het fijn vindt dat ze mijn vliezen breekt, maar ik vind de golven al intens genoeg. Ook beangstigt het me dat het dan nog sneller zal gaan, dus ik laat het zo. Mijn lichaam is er nog niet aan toe, de verloskundige respecteert mijn keuze. Omdat de golven wat rustiger worden, stelt ze wel voor om af en toe even uit bad te gaan en wat te bewegen. Ik voel meteen dat ze weer intenser worden en ga het bad weer in. Ondertussen worden mijn geboorte-affirmaties aangezet en Rosie legt koude washandjes op mijn voorhoofd.

Bevallingsverhaal van Doris: 12.52 uur, de geboorte

Ik voel mijn eigen ontsluiting en even later breken mijn vliezen in het bad. Een krachtig gevoel en meteen voel ik adrenaline opkomen. Nogmaals voel ik en dan voel ik haar hoofdje zitten. ‘Wauw’, denk ik, ‘Het gaat gebeuren’. Ik adem naar haar hoofdje toe en voel hoe ze langzaam naar beneden zakt. Op de achtergrond hoor ik de verloskundige zeggen dat de ‘ruit van Michaelis’ zichtbaar is. Daaraan ziet ze dat ik volledige ontsluiting heb, zonder te hoeven toucheren. Dit geeft mij nog meer kracht. Ik ga op handen en voeten in bad zitten en voel hoe ik mijn dochter letterlijk uit me adem. Dan pak ik haar hoofdje vast en wil ik omhoog komen, ik denk dat ik er al ben. Zachtjes duwen ze me terug het water in zodat het lijfje geboren kan worden. Dan pak ik Liva zelf aan en leg haar op mijn borst. We did it!”

Bevallingsverhaal Daphne (31): ‘Ik ben achteraf zo blij dat de verloskundige niet heeft gezegd hoeveel ontsluiting ik had’