Columnist Brenda: ‘Hij is 14, maar ik schil appeltjes en breng hem vaak wat drinken op zijn kamer.’

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo: moehoe

Zijn jullie kinderen ook zo moe? Ik weet niet wat er aan de hand is, maar de moeheid is in volle hevigheid toegeslagen. Vooral aan het einde van de week. Dan worden de avond maaltijden er niet leuker op, omdat er meer korte lontjes zijn. Ik merk het zelf ook wel hoor (niet dat korte lontje he), maar ik wijt het dan aan de post Corona klachten die ik nog heb en die mij soms volledig lam leggen. Zo van de 1 op de andere minuut kan het licht dan uitgaan. Super irritant. Als mijn kind dan iets vraagt dan moet ik er echt op letten dat ik uit vermoeidheid niet een snauw geef, maar keurig uitleg dat het nu even niet gelegen komt dat ik een appeltje voor hem schil. Omdat ik over mijn theewater ben! Nou van die uitdrukking had ie nog nooit gehoord, maar het was hem wel duidelijk dat dit geen goed teken is.  

Maar even wat anders. Ik zou ook wel ietsjes kunnen minderen met dat vertroetelen. Hij is 14, maar ik schil appeltjes en breng hem vaak wat drinken op zijn kamer. Ook smeer ik zijn broodjes als hij naar school mag (raar vroeger zei je als hij naar school moet). Misschien is dit een hele slechte gewoonte van mij als moeder, maar ik vind het ook wel prima. Het is ook zo dat als ik het niet doe, hij niks meeneemt. En dan kan je zeggen, dat is zijn probleem. En dat klopt! Maar dan zie ik dat hij overgaat tot het eten van slechte dingen.

Brenda: “Dit is toch alleen een noodkreet? Alsjeblieft laat het niet mijn kind zijn.”

Hij spaart zijn honger op en rijdt dan in 1 rechte lijn naar de Jamin of weet ik wat. Of hij haalt iets uit de snack automaat van school. Ik gok op chips, zijn favoriete voedsel na pizza salami. Ik heb bewondering voor al die moeders die hun kinderen snoeptomaatjes en komkommer meegeven. De mijne eet dat echt niet. Ook daar zal ik in de opvoeding wel rijkelijk gefaald hebben. Ik beken meteen schuld, voordat je iets lelijks wilt gaan zeggen. We eten echt niet de hele week patat of pizza (wel 1x per week) en het kan er vast mee door wat we dagelijks eten, maar het kan altijd gezonder en verser.

Zelf ben ik ook nog niet zo van die snoeptomaatjes (komkommers vind ik lekker met een sausje, niet goed zeker?). Die meiden van mijn vriend eten dit overigens wel. Soms heb ik het gevoel dat het ook meer een ding is van meisjes en dat jongens meer carnivoren zijn. Of ben ik nou helemaal gek geworden en moet ik alleen voor mijzelf praten (zal wel weer)? 

Vanavond zat mijn allerliefste kind bloed chagrijnig aan tafel. Dus heel erg allerliefst was ie niet. Hij had zijn pyjamaatje al aan en we hadden hem duidelijk wakker gemaakt met onze roep dat het eten klaar was. Bloed irritant zulke ouders. Het valt mij op dat hij erg moe is. Vooral aan het einde van de week. Soms kom ik zijn kamer in en zie ik dat hij slaapt. Hij slaapt het liefst op geluid. Of dat komt, omdat hij geadopteerd is en het liefst rumoer om zich heen heeft (dat zeggen ze van kinderen die geadopteerd zijn, dat ze liever slapen met geroezemoes) dat weet ik niet.

Columnist Brenda: ‘Hij werd in de kantine ingesloten door 12 jongeren…’

In het begin zette ik de Ipad of de muziek van de telefoon nog uit, maar nu weet ik dat dit niet de bedoeling is. Iets zachter mag wel, maar liefst wel met geluid, want iets van geluid voelt veilig en vindt hij prettig. Dat we hem net hadden, vond ie het duidelijk ook fijn als we boven bleven rommelen of gingen stofzuigen. Dat maakte hem niet uit, hij sliep er goed op. En ik ben gewend dat hij altijd met een autoritje in slaap valt (met een klein kind kan dit heerlijk zijn, omdat hij/zij dan eindelijk slaapt, maar ook bloed irritant omdat ze altijd in slaap vallen als je er bijna bent en ze dan chagrijnig worden dat je ze wakker moet maken ).  

Maar uit school (Havo 2) is hij nu ook vaak moe en vind ik hem terug in zijn bed. Dat is iets van de laatste tijd. De extra vrije dagen en de lange mei vakantie waren daarom meer dan welkom. De vermoeidheid kan komen, omdat het einde van het schooljaar in zicht is. Kan ook zijn, omdat we in een gekke periode leven waarin kinderen behoorlijk moeten anticiperen op veranderingen.

Maar het kan ook zijn, omdat hij nu erge last heeft van hooikoorts. Het laatste ging goed en even had ik de hoop dat hij erover heen was gegroeid, maar helaas. Dus ik weet het niet waar het door komt, maar het is een feit. En dan krijgt hij straks nog een toets week. Dat wordt een dingetje ben ik bang. Maar goed met een beetje mazzel is hij tegen die tijd weer herrezen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.  

En voor nu doe ik die focking vaatwasser wel weer, zodat hij verder kan slapen. Wederom falend moederschap zeker 😉? 

Ps: iedere zondag lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder enzo”.  

Columnist Brenda: ‘Mijn vriend geeft mij een knipoog en zegt dat hij terug zal komen op zijn hakken.’

Onderwerpen

• brenda