Had ik maar nooit… ‘Gekozen voor een thuisbevalling’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Elisa (34). Elisa heeft spijt dat ze heeft gekozen voor een thuisbevalling.

“Bij mijn twee zussen heb ik twee prachtige thuisbevallingen mee mogen maken. Allebei hadden ze een bevalbad opgezet, waarin ze de weeën goed konden wegpuffen. Het zag er, ondanks dat het bij allebei een lange en heftige bevalling was, heel mooi en sereen uit. Op het moment dat ik een positieve zwangerschapstest had, wist ik gelijk dat ik ook zo’n thuisbevalling wilde hebben.

Rustige zwangerschap

Ik had een goede en rustige zwangerschap. Niets stond een thuisbevalling in de weg. Ik haalde alles in huis ter voorbereiding van de bevalling. Het bed ging op klossen en ik huurde ruim van te voren een bevalbad. Toen het bad in onze woonkamer werd geplaatst, werd het allemaal echt. Het zou niet lang meer duren, voordat onze baby ter wereld zou komen.

Lek bevalbad

Op het moment dat de weeën heftiger werden, begon mijn vriend het bevalbad te vullen. Ik ging ondertussen onder de douche staan. Eenmaal uit de douche, hoorde ik mijn vriend naar boven schreeuwen. Hij zei dat het bevalbad lek was. Hoe vaak komt zoiets nu voor? Voor mij was het een nachtmerrie, want een plan B hadden we niet. Mijn grote droom, een bevalling in een bevalbad, kon hierdoor niet doorgaan. In plaats daarvan stond ik tijdens het wegpuffen van de weeën met handdoeken onze dure houten vloer te redden.

Navelstreng om nek

Toen de verloskundige aankwam vertelde zij mij dat ik direct op bed moest gaan liggen. Dat deed ik, maar echt lekker lag ik natuurlijk niet. Ik wisselde het bed af met het nemen van een warme douche. Toen ik persweeën kreeg, ging ik op bed liggen. Na twintig minuten persen kwam onze zoon ter wereld. Hij had de navelstreng om zijn nek, was paars en huilde niet. Ik raakte direct in paniek, maar dankzij het snelle ingrijpen van de verloskundige, begon hij toch te ademen. Ondertussen belde de kraamverzorgende een ambulance, want hij moest ter observatie naar het ziekenhuis.

Nageboorte niet op gang

Niet alleen onze zoon ging met de ambulance mee, maar ik ook. En dat was maar goed ook, want de nageboorte kwam niet op gang. Wat we ook deden, de placenta kwam er maar niet uit. Er zat maar één ding op: de placenta operatief verwijderen.

Spijt dat ik gekozen heb voor thuisbevalling

Ondanks dat ik blij ben dat alles goed is afgelopen, heb ik enorme spijt dat ik gekozen heb voor een thuisbevalling. Achteraf had ik het niet zo moeten romantiseren en gewoon gelijk in het ziekenhuis moeten bevallen. Dan stond de woonkamer niet blank, was onze houten vloer niet verpest, had ons kind direct alle hulp gekregen en hadden we niet in de stress gezeten toen wij aan het wachten waren op een ambulance. Ook had ik dan sneller geholpen kunnen worden. Vaak denk ik terug aan die stressvolle uren na de geboorte. Mocht ik ooit nog een keer zwanger worden, dan ga ik het helemaal anders doen.”

Baby op komst: 5 x boeken om je kind voor te bereiden op een broertje of zusje

Onderwerpen

• Had ik maar nooit