Hoe ben jij zwanger? ‘Na zoveel teleurstellingen ben je verbaasd dat het elke keer goed is’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap.

Deze week Yentl (30), die 37 weken zwanger is.

Naam: Yentl
Aantal weken zwanger: 37
Samen met: Marijn
Hoeveelste kind: Eerste
Beroep: Freelance content marketeer

Lang op moeten wachten of snel gelukt?

“We hebben uiteindelijk ongeveer drie jaar moeten wachten op deze zwangerschap. In die drie jaar is veel gebeurd.” Lees hier hoe die drie jaar voor Yentl zijn verlopen.

Had je het snel door of pas later tijdens je zwangerschap?

“Doordat we probeerden zwanger te raken door middel van ICSI, wist ik natuurlijk precies wanneer het embryo was teruggeplaatst. Je let dan wel op alles wat er in je lichaam gebeurt. Ik moest ook drie keer per dag Utrogestan gebruiken, dit is kunstmatige progesteron. Hierdoor krijg je ook allerlei klachten die op een zwangerschap kunnen lijken. Ik kon voor mijn gevoel nergens op vertrouwen, bij elk symptoom dacht ik: dit kan ook van de medicatie zijn.

Negen dagen na de terugplaatsing werd ik ’s nachts ineens heel erg misselijk wakker. Zou het dan toch? Eigenlijk was mijn officiële testdag pas een paar dagen later, maar ik moest het weten. In de ochtend heb ik Marijn wakker gemaakt en ik deed twee testen: eentje met wekenindicator en eentje met een streepje. Als het zo is, dan wil ik het ook echt op de test zien staan.

We hadden een timer gezet en toen die timer ging, durfde ik bijna niet te kijken. Ik telde af en samen keken we naar de testen. Er stond ‘zwanger 1-2’, iets wat we in die drie jaar nog nooit hadden gezien. We vlogen elkaar in de armen en konden alleen maar huilen.”

Stralend zwanger of ziek op bed?

“De misselijkheid die ik vlak voor de positieve test voelde, bleef de eerste week aanhouden. Gelukkig trok de misselijkheid daarna wat meer weg en kwam het alleen af en toe in vlagen. Toen kwamen andere kwaaltjes om de hoek kijken. Die vermoeidheid was zo intens, ik kon de hele dag wel slapen. Ook kreeg ik al vroeg in de zwangerschap last van bekkenpijn, iets waarvan ik dacht dat het pas in het derde trimester zou opspelen. Iedereen om me heen zei: ‘In het tweede trimester komt er een keerpunt en dan ga je je heel goed voelen.’ Maar ik kreeg juist in het tweede trimester weer last van zwangerschapsmisselijkheid, dus ik vroeg me sterk af waar iedereen het over had. Tegen het einde van het tweede trimester begon ik me wat beter te voelen, maar stralend zwanger heb ik me nooit gevoeld.”

Zoet of hartig?

“Beide, ook voor de zwangerschap hield ik van de combinatie zoet en hartig. Geef je me een reep chocola, dan moet er wel iets hartigs naast. Hele gekke cravings heb ik eigenlijk niet gehad, maar wel dingen die ik eerder niet at. Zo wilde ik, voordat ik positief had getest, ineens pistachenoten, terwijl ik dat nooit eet. Toen had er al een belletje moeten rinkelen. Ook merk ik dat ik juist zin heb in dingen die ik niet mag, super frustrerend, haha. De carpaccio, rauwe ham en chorizo zijn straks in de kraamtijd niet aan te slepen denk ik.”

Emotioneel of chagrijnig?

“Emotioneel, honderd procent! De eerste weken van de zwangerschap kon ik daardoor ook niet echt genieten. Ik voelde me vaak down en emotioneel. Dat hielp ook niet echt mee, want dan werd ik boos op mezelf dat ik niet elk moment van de dag euforisch was dat ik ein-de-lijk zwanger was. Het is ook gewoon een hele spannende tijd, want je weet niet hoe het gaat lopen. Na zoveel teleurstellingen ben je eigenlijk verbaasd dat het elke keer goed is. Gelukkig verdween dit in het tweede trimester.

In het derde trimester moest ik opeens huilen bij alles wat ik op mijn beeldscherm voorbij zag komen. Drie keer raden wie er ’s avonds bij The Good Doctor keihard zat te huilen toen de hoofdpersoon zijn baan verloor? It’s me. Er ging die week geen avond voorbij dat Marijn mij niet huilend op de bank aantrof. Maar gelukkig ging ook die fase weer voorbij en konden we er ook wel heel erg om lachen.”

Nesteldrang of alles op het laatste moment?

“Nesteldrang to the max. Alles moet eraan geloven. Niet alleen de babykamer en de vluchtkoffer, maar het hele huis staat op zijn kop. De keukenlades werden binnenstebuiten gekeerd, de badkamerkast werd uitgemest en we moesten nog ‘even’ onze slaapkamer behangen. Marijn wordt zo langzamerhand gek van alle klusjes die ook op zijn to-do list komen, haha. Dagenlang Netflix bingen is er nog niet bij, ik kan die rust nog niet vinden. Maar ik moet nu toch echt meer rust pakken, dus moet ik me er maar bij neerleggen dat niet elke vierkante meter tiptop in orde is voordat onze dochter wordt geboren.”

Geslacht van tevoren weten of pas bij de geboorte?

“Wij waren er beide over uit dat we het geslacht wel wilden weten. Ten eerste: we zijn allebei allesbehalve geduldig. Negen maanden wachten om achter het geslacht van de baby te komen, zie ik niet gebeuren. Ten tweede: we vinden het praktisch om het wel te weten. Het kiezen van twee babynamen, waarbij je niet weet welke je mag gaan gebruiken, voelde voor ons niet fijn. Daarnaast was het uitzoeken van de babyuitzet ook een stuk makkelijker.

Ik voelde zo sterk dat het een meisje zou zijn, terwijl beide geslachten hartstikke welkom zijn, hoe cliché het ook klinkt. Maar ik weet niet of ik tijdens de bevalling, met de gierende hormonen door mijn lijf, de knop makkelijk om zou kunnen zetten als bleek dat mijn gevoel er compleet naast zat.”

Babyshower of gender reveal party?

“Beide! We hebben lang genoeg op deze zwangerschap gewacht en weten niet of het ons nog een keer gegund is, dus wilden we alles erop en eraan. Met bijna 17 weken hadden we de geslachtsecho en dat weekend kwam er roze confetti uit de confettikanonnen. Zelf wilden we het wel tijdens de echo horen en niet tegelijk met familie en vrienden. Dat moment wilden we eerst samen beleven.

Een maandje geleden vond mijn babyshower plaats, georganiseerd door mijn zus en schoonzus. Iets waarvan ik de afgelopen jaren alleen maar van kon dromen. Normaal was ik zelf te gast en vond ik het vaak confronterend, maar nu ging het om mij. Ik heb heel erg genoten én gelachen. We gingen slabbetjes versieren en baby’s kleien van Play Doh, de meest hilarische creaties kwamen voorbij.”

Tot het laatste moment doorgaan of op tijd je rust pakken?

“Ik vind het heel erg lastig om aan te voelen waar mijn grens ligt. Met als gevolg dat ik er vaak overheen ga of pas achteraf merk dat ik over mijn grens ben gegaan. Ook ben ik vaak bezig met het pleasen van anderen of heb ik het gevoel dat zij een bepaalde verwachting van mij hebben, waardoor ik vaak te lang door ga. Tijdens de zwangerschap leer je wel om meer schijt te krijgen aan anderen, want wie heb je er het meest mee als je doorgaat? Jezelf. Er zijn gelukkig veel mensen om mij heen die dit zien en soms voor mij op te rem trappen.”

Thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“In het ziekenhuis, want ik heb sinds kort zwangerschapshypertensie, dat is een hoge bloeddruk. Hierdoor heb ik nu een medische zwangerschap en ben ik onder controle bij het ziekenhuis in plaats van bij de verloskundige. Dit betekent ook dat ik in het ziekenhuis ga bevallen en hier na de bevalling ook nog even moet blijven om mijn gezondheid te monitoren.

Voordat ik zwangerschapshypertensie had, wilde ik ook in het ziekenhuis bevallen. Een thuisbevalling spreekt mij gewoon niet aan. Misschien komt dit deels ook wel door het fertiliteitstraject, dat het mij een fijner gevoel geeft dat medische hulp direct aanwezig is. Daarnaast stelt het me gerust dat ik in het ziekenhuis de mogelijkheid heb voor pijnstilling. Ik heb geen idee of het nodig gaat zijn, maar ik vind het een fijne gedachte dat de mogelijkheid er is.”

Hoe ben jij zwanger? ‘Het voelde voor mij lange tijd als falen’