“Ik heb medelijden met Jamie Li, maar niet om de reden die je denkt”

Van ‘just another influencer’ op social media tot de meest besproken vrouw op dit moment. Iedereen heeft het over het boek van Jamie Li. Over wat er mis mee is, wat er mis is met haar. De publieke opinie laat niks van haar heel. Ik vind het zielig voor Jamie Li. Niet de haatcomments, maar om de wereld waarin zij leeft. Waarin wij allemaal leven.

Ik voel een groot medelijden met Jamie Li. Voor de lezer die het nieuws even heeft gemist: de beauty- en fashionvlogger en tevens moeder van twee jongens heeft een nogal controversieel boek geschreven over hoe je als vrouw ‘alle ballen hoog kan houden en een sexy leven kan leiden’. Aldus de cover van haar boek. Daarover zal ik niet verder uitwijden, want er is al genoeg over gezegd.

Bubbel

Ik voel medelijden, niet omdat ze een stortvloed aan haat en nijd over zich heen krijgt, maar om de onwetendheid die ik tussen de regels door lees in sommige passages uit haar boek. Ik heb met haar te doen, want de bubbel waarin ze zit hebben wij als maatschappij voor haar gecreëerd.

Het boek is autobiografisch geschreven en dat maakt dat ik het zo erg vind voor haar. Dat zij alle dingen die ze benoemt dus schijnbaar zo beleeft. Ze moet helemaal zelf weten of ze het fijn vindt haar man te plezieren in bed, zonder dat ze zin heeft. Ieder zijn meug. Maar het waardeoordeel dat ze hierover heeft, is wat ik nog veel schokkender vind. Ze vindt het normaal.

Wie is er echt schuldig?

‘Haar mening is ongezond’ lees ik in een opiniestuk. En nog veel meer mensen hebben een mening óver de mening van Jamie Li. Er wordt met het vingertje gewezen naar haar invloed als influencer op haar jonge fans. Maar wie is hier nou echt de schuldige? Zijn wij dat niet allemaal, de maatschappij, die Jamie Li als jong meisje dus blijkbaar heeft geleerd dat je cellulitis moet verhullen en je je buikje moet verbergen? Weet ze gewoon niet beter omdat zij – en ook ik, mijn vriendinnen en nog veel meer vrouwen – met deze standaarden zijn opgegroeid?

Wij houden namelijk massaal het ideaalbeeld van hoe een vrouw moet zijn in stand. Door diëten te volgen, sporten te gebruiken als straf en eten te zien als beloning voor ons ‘gezonde en goede gedrag’. Oké, Jamie Li omschrijft in haar boek niet bepaald de tips die je mee wilt geven aan jonge meiden, maar het laat wel heel duidelijk zien waar het mis gaat in onze samenleving.

Verkeerde rolmodellen

Dus vind ik het zielig voor Jamie Li. Dat zij gelooft in haar belevingswereld die voor haar is gecreëerd door de toxische dieetindustrie, verkeerde rolmodellen en het stigma dat rust op dik en dun zijn en hoe een vrouw zich schijnbaar moet gedragen en kleden. Wat dat betreft zijn we sinds de jaren 50 nog geen steek verder gekomen.

De druk die vrouwen voelen er altijd uit te zien om door een ringetje te halen. Of dat nu met een worstenvinger is zoals Jamie Li in haar boek beschrijft, of een knokige vinger. We kunnen het nooit goed doen. We zijn allang voorbij ons gevoel geschoten wat we willen, maar leven naar de maatschappelijke druk er uit te zien zoals ‘het hoort’.

Verdienen aan onzekerheden

We eten niet omdat we honger hebben, maar omdat we het wel of niet denken te verdienen. We kleden ons niet naar hoe we willen, maar naar wat we denken dat geaccepteerd wordt. We gedragen ons naar regels die ons worden opgelegd door de maatschappij en door bedrijven die aan onze onzekerheden verdienen. Jamie Li is daar net zo goed slachtoffer van.

Over verdienen gesproken. Ik weet niet of ik vind dat Jamie Li al deze haat verdient. Ja, het is gevaarlijk dat dit boek open op de markt ligt voor jonge en beïnvloedbare meisjes én jongens. Het is nog veel gevaarlijker dat er een club fans haar boek leest en niet opkijkt van de schokkende passages. En het gevaarlijkste is nog wel dat we onze haat richten op een persoon die niets anders predikt dan wat haar in in haar leven is aangeleerd. Terwijl we deze woede, het ongeloof en alle kritiek zouden moeten gebruiken om de media en wereld wakker te schudden.

Veranderen

Ons algehele beeld over hoe vrouwen eruit moeten zien en moeten gedragen, moet veranderen. Niet één persoon die toevallig een boek schrijft. Natuurlijk had ze haar invloedrijke rol beter kunnen gebruiken voor andere doeleinden, maar om iets teweeg te brengen, moeten we allemaal veranderen.

Als we echt willen dat de wereld wakker wordt, moeten we ons hard maken voor realistische modellen op tijdschriftcovers, moeten we diëten in de ban doen en vooral: onze kinderen te leren te houden van zichzelf zoals ze zijn.