Janneke: ‘Eigenlijk bezorgt de crèche mij meer stress dan rust’

Janneke betaalt meer dan 900 euro per maand om haar dreumes twee dagen per week op de kinderopvang te laten verblijven. Zo kunnen Janneke en haar man allebei blijven werken en achterstallig huishouden inhalen. Maar Daans kinderopvang is regelmatig gesloten. De crèche zou moeten ontzorgen, maar het tegendeel is waar.

“Eigenlijk bezorgt de crèche mij alleen maar stress.”

Kinderopvang gesloten

“Ik begrijp dat het roerige tijden zijn voor kinderopvangorganisaties. Eerst corona, nu bijna bizarre personeelstekorten. Maar langzamerhand raakt mijn geduld op. Het is namelijk altijd wat, met de crèche van mijn zoontje.

Vanaf februari tot nu, juni, hebben we iedere maand een bericht gekregen dat de groep van Daan is gesloten. Iedere maand! Vaak krijgen we dat bericht op de avond ervoor, omdat ze dan pas weten dat ze de kids echt niet kunnen opvangen. Dat betekent dat mijn man en ik halsoverkop een oppas moeten regelen – die vaak niet kan omdat het last minute is – of moeten schipperen met onze tijd. En we betalen wel gewoon de volle mep voor twee dagen per week.

Bovendien kunnen we deze dagen maar beperkt inhalen. De dagen dat ze onverhoopt gesloten zijn, kunnen we op een ander moment inhalen. Maar dit moet binnen zes maanden en kun je maar 24 uur van tevoren aanvragen. Wat heb je nou aan 24 uur van tevoren?

Groter probleem

Wat ik lastig aan deze situatie vind, is dat het probleem groter is dan deze specifieke kinderopvang. Maar waar trek je de grens? Wij hebben voor deze kinderopvang gekozen omdat ze werken met kleine groepen en vaste begeleiders. Zes kinderen per twee begeleiders. Dat vind ik een fijn idee, want hierdoor is Daan bekend met vertrouwde gezichten. Maar nu ik zo terug denk… Zijn vaste begeleidster Cara is wekenlang uitgevallen door ziekte en zij is bijna iedere dag door verschillende – voor ons – vreemde begeleiders vervangen. Dat betekende voor Daan dat ik hem iedere woensdag moest achterlaten bij iemand die ik dan ook pas voor het eerst zag.

Dat Cara ziek is, daar kan ze niets aan doen. Ze liep al maanden op haar tandvlees, dat breekt je op. En dat de organisatie niet kon terugvallen op een vaste invalkracht, tja, daar kan ik ook nog wel inkomen met al die personeelstekorten (en slechte contracten…). Maar inmiddels geeft het ons veel stress. Wij willen Daan een onbezorgde tijd op de kinderopvang geven en ongestoord aan een nieuwe werkweek kunnen beginnen. Dat loopt nu vaak al op zondagavond mis, omdat we dan bericht krijgen dat Daan de volgende dag niet terecht kan. Voor mijn man en ik betekent dit het startschot van een chaotische werkweek.

Op een weegschaal

En dat is het niet alleen. De crèche is om half acht geopend. Toen ik laatst om drie over half acht voor de deur stond, was er nog niemand! Gelukkig scheen de zon en ben ik met Daan een blokje om gaan lopen, maar toch, half acht is half acht. Ze zijn een professionele organisatie, dan kan dit toch eigenlijk niet? Normaal gesproken ben ik niet zo stipt, maar ik merk dat ik nu alles op een weegschaal ga leggen. Je kunt niet regelmatig dicht zijn en ook nog eens te laat open zijn op dagen dat je wél open bent…

Nu vraag je je vast af waarom ik blijf. De vaste juffen van Daan zijn echt heel erg lief en enthousiast. Ze organiseren veel creatieve activiteiten, het gebouw heeft een mooie speeltuin, ze zitten op vijf minuten loopafstand en Daan krijgt de lekkerste verse, gezonde groentemaaltijden. En ook: ik heb me ingeschreven bij drie andere geschikte kinderdagverblijven, maar die hebben allemaal lange wachtlijsten. Het lijkt erop dat ik een zo nu en dan gesloten kinderopvang voor lief moet nemen.

Is dit het lot van de ouder, het kind en de huidige kinderopvang?”

‘De kinderopvang houdt zich niet aan mijn schema’