‘Praten tegen een baby die niks terugzegt? Dat vond ik lastiger dan gedacht’

“Dat Len een actief mannetje is, voelde ik al toen ik zwanger was. Hij schopte me de gehele dag door. Eigenlijk zat hij geen moment stil. Zoals hij in de buik was, zo is hij ook daarbuiten. Actief, ondernemend en energiek. Ik houd ervan en hij zal het niet van een vreemde hebben. Niet alleen lichamelijk is hij erg actief, maar ook produceert hij geluid. Veel geluid.

Hij brabbelt, kletst en tettert het liefst de hele dag door. Dat hij nog geen verstaanbare woorden zegt, maakt het enerzijds grappig, maar soms ook wel onhandig. Sommige ‘woordjes’ komen meerdere keren per dag voorbij. Waarschijnlijk gaan we binnen nu en een aantal maanden erachter komen wat ‘aguul’, ‘koeka’ en ‘taaki’ betekenen. Ik ben heel benieuwd.

Geen moment stil

Toen we onlangs bij het consultatiebureau waren, hoefde de arts ons niet te vragen naar zijn taal- en spraakontwikkeling. Ze had het al gehoord. Len zat de hele tijd op de praatstoel. Hij is letterlijk geen moment stil. Toch ben ik heel benieuwd hoe en wat zijn eerste woordje straks zal zijn. Zijn niet alle ouders stiekem bezig met de strijd rondom papa of mama?

Tijdens mijn zwangerschap was ik me al aan het verdiepen in het stimuleren van de taal- en spraakontwikkeling. Zo had ik gelezen dat het heel belangrijk is om veel tegen je kind te praten en dan al meteen vanaf de geboorte. Dat had ik me dan ook zeker voorgenomen. Het schijnt dat dit in de eerste jaren een verdriedubbeling van de woordenschat kan opleveren. Maar veel praten tegen een baby die niks terugzegt? Dat vond ik lastiger dan gedacht. In de eerste weken had ik nog zo weinig interactie met Len. Als je dan een hele dag alleen met hem bent, vergeet je toch weleens te praten? Het voelde soms gewoon wat vreemd en onwennig.

Voorlezen

Naast veel praten tegen je kindje schijnt voorlezen ook heel goed te zijn. En dat voorlezen begint dan ook al vroeg. Ook dit vond ik in de praktijk best moeilijk. Een boek voorlezen aan een baby? Hij leek er soms amper naar te kijken. Het voelde dan zo zinloos. Inmiddels zit Len in een fase dat hij boekjes heel erg leuk vindt. Het zijn overigens niet echt voorleesboeken waarin hij geïnteresseerd is, maar vooral boeken met plaatjes en één woordje erbij. Hij tettert dan vrolijk tegen de plaatjes en ik probeer tevergeefs ‘APPEL’ of ‘KOE’ te herhalen. Mocht hij me, tussen zijn eigen geklets door, af en toe wel verstaan, heb ik in ieder geval mijn bijdrage geleverd.”

Japke Janneke

Columnist Japke Janneke (31) is dol op hardlopen en wielrennen én is moeder van zoontje Len (12 maanden). Samen met haar vriend Kai woont ze in Haarlem. Voor Famme schrijft Japke Janneke iedere twee weken een eerlijke column over alles waar ze tegenaan loopt in het moederschap.

‘Is Len wel voldoende aan me gehecht?’