Laurien: ‘Mochten jullie niks meer van me horen: please, send help!’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over de drukke planning van de kinderen zo vlak voor de zomervakantie. “Ze leven van schoolreisje naar kinderfeestje.”

“Het einde van het schooljaar nadert, de zomervakantie is in zicht. Denk je alles gehad te hebben, zit je opeens middenin een storm – toen al code rood, maar dat wist ik niet – op de bakfiets met drie kinderen. Takken vlogen om ons heen en ik moest het stuur stevig vasthouden om niet naar de andere kant van de weg te vliegen. Regen kwam opeens met bakken uit de hemel en die druppels sloegen tegen ons gezicht. Even later kwamen we ietwat geschrokken en flink doorweekt, maar veilig aan op school. Een paar minuten voor vertrek waaide het wel, maar veel meer dan dat was er niet aan de hand. Eenmaal onderweg bleek de storm dus te beginnen en werden NL-alerts verstuurd. Gelukkig kon ik met de mee terug rijden met een andere auto. De bakfiets liet ik maar even staan…

Op de terugweg lag het fietspad en de weg ernaast al bezaaid met enorme takken en in onze straat hielden de oude bomen het maar net vol. Een paar uur later klaarde het op en werd de ravage duidelijk. Achteraf had ik natuurlijk nooit op de fiets moeten stappen, maar ja… (toen nog) code geel trotseren we gewoon toch?! Anyway, dat was een heftig ritje. De dag erna stonden we alweer bepakt en bezakt klaar voor een schoolreisje naar het strand. Zo’n bizarre gewaarwording: al die kinderen in korte broek met gezichtjes wit van de zonnebrandcrème, terwijl het de dag ervoor nog levensgevaarlijk was buiten.

Schoolreisje = loslaten

Goed, het schoolreisje. Dat werd ook nog even gepland in deze laatste schoolweken. Wekenlang keek de oudste ernaar uit. Het thema was piraten, dus we zochten van alles bij elkaar voor een piratenlook. Een oud shirt van mij, een verdwaalde broek achterin de kast, een gilet en zwaard via tweedehands apps en wat accessoires van de feestwinkel. Outfit geslaagd en het kind stond de dag van de schoolreis om 6.15 uur naast mijn bed om te vragen waar zijn piratenkleding lag. Ook goedemorgen. Voor mij was het een dag van loslaten, want de klas ging alleen met de leerkrachten op pad. Met de trein, naar de bossen en het strand, pootjebaden in zee in de warme zon.

Ik zag vele gevaren, maar probeerde vooral te denken aan hoe leuk hij het zou hebben. Natuurlijk bleek het ook hartstikke leuk te zijn geweest en kwam hij blij, inclusief rood koppie van de zon en zonder onderbroek (?!) thuis. Hij was zelfs te moe om te eten en dook na een warme douche en alle verhalen over de dag zijn bedje in. Oh ja, die onderbroek: de kinderen hadden zich op het strand omgekleed in zwemkleding en toen is een en ander verdwaald. Uiteindelijk zat het exemplaar gewoon tussen zijn handdoek verstopt. Ook had ‘ie wel een broek aan hoor. Klinkt als een geslaagde dag.

Ook nog een kinderfeestje

Dan hebben we nog zijn kinderfeestje. Ietwat verlaat, want hij was in februari al jarig. Gevalletje #loedermoeder, maar dat terzijde. Dat feestje komt er, dat is een ding wat zeker is. Ideetjes zijn welkom, want de binnenspeeltuin (wat het eerste idee was van hem) valt af. Ik schrok me namelijk een hoedje van de prijzen van een kinderfeestje daar. Het was niet, zoals ik had verwacht, een paar tientjes. Eerder een paar honderdjes… Misschien ook loederig, maar dat geld gebruik ik dan liever voor de vakantie met het gezin. Bovendien: creativiteit is my middle name, dus ik ga een speurtocht uitzetten wat de kinderen volgens mij ook helemaal geweldig gaan vinden.

Nu alleen hopen dat Poly niet terugkeert volgende week en dat de weergoden ons een beetje gunstig gezind zijn. Anders zitten we drie uur lang met tien kinderen binnen. Mochten jullie na volgende week niks meer van me horen: please, send help!”

Laurien: ‘Een feestje vol enorme, grote, dikke, bruine, volwassen luizen. Ik had het niet meer’