Lieve Lies: ‘Geef jij je baby af en toe een koekje?’

Lisa van den Akker

Hoofdredacteur

Lieve Lies,

Mijn oudste kreeg tijdens zijn eerste levensjaar enkel groente en fruit. Oké soms mocht hij ook een biologisch volkorenbroodje met al net zo biologische jam. Zonder toegevoegde suiker uiteraard.

Op zijn eerste verjaardag maakte ik een speciaal taartje voor hem, veganistisch én geheel suikervrij. Ik spendeerde er uren aan, hij at er niets van.

Twee jaar en vier maanden later werd zijn zusje geboren. Met negen maanden likte ze aan een waterijsje, en af en toe een koekje? Dat ging bijna vanzelf.

Blijkbaar was het heel moeilijk om mijn strikte suikervrije en gezonde dieet vol te houden bij de tweede. Laat staan bij de derde en de vierde. Solei is dan ook echt een snacker.

Ze houdt van groente en fruit, maar zodra ze één van de andere kinderen ziet met een koekje of een patatje, dan is ze niet te houden. Dus zit ze regelmatig triomfantelijk te lachen met een stukje koek, of een broodkorst met vruchtenhagel in haar hand. Die laatste geeft de peuter aan haar, omdat ze zelf geen korstjes eet.

Of het slecht is dat ik nu niet meer zo strikt ben? Ik weet het niet. De gevolgen kan ik ondertussen al zien bij mijn oudste twee. Inmiddels is mijn zoon namelijk elf en mijn oudste dochter negen. Mijn dochter lust meer en is minder kieskeurig. Mijn zoon is minder snoeperig én lust nog steeds geen taart. Of dat te wijten is aan de traumatische-taart-ervaring van zijn eerste verjaardag zullen we echter nooit weten.

Nu ben ik benieuwd, mag Frits al af en toe een koekje?

Liefs, Lies

Lise Steegmans

Redacteur

Hahaha, lieve Lies, nu gooi je me zomaar de bevestiging dat ik vooral geen taart moet willen bakken voor Frits’ eerste verjaardag in mijn schoot. Dankjewel daarvoor 😉

En oh god, toen Frits begon met zijn oefenhapjes moest het vers, kákelvers zijn, met alleen maar groente en fruit. Het liefst vloog ik zelf naar Mexico om daar met de hand een banaan te plukken. Want ik ben een goede, bewuste, gezonde moeder dus mijn kind eet geen eten uit potjes, koekjes of snoep.

En toen kwamen de eerste momenten dat je ergens langer blijft zitten dan gepland, bijvoorbeeld een terras, dat je eindelijk geniet van de hervonden vrijheid – vrijheid zonder kolfapparaat – en dat je niet stante pede naar huis wil rennen omdat de ober net een nieuw glas wijn heeft ingeschonken. ‘Hier mevrouw, hier heeft u een koekje, vindt hij vast lekker.’

Wat denk je? Frits vond het koekje heerlijk. Hij genoot er net zo van als ik van mijn glas wijn. Een win-win dus. Die herinnering, van ons samen op het terras in het zonnetje stemt me blij. Hij met zijn koek, ik met mijn wijn.

Dus ja, Frits krijgt absoluut koekjes – graag zelfs, ik ben er trots op ook. Ik geef Frits namelijk graag de geneugten van het leven mee. Want af en toe, komt geluk in een koekje.

Liefs, Lies