Moneytalk: ‘Het leven is veel te kort om 8 uur per dag iets te doen wat je haat’
Eenderde van de Nederlandse werknemers droomt van een andere baan of een eigen bedrijf. Toch blijven ze bij hun oude werkgever. Money-blogger Renée geeft ze een spreekwoordelijke schop onder hun kont: ‘Het leven is veel te kort om 8 uur per dag iets te doen wat je haat’
‘Ik zat laatst op een verjaardag en naast me zat een vrouw die ik één keer per jaar zie. Op déze verjaardag. We praten altijd even met elkaar. Beleefdheden uitwisselen, zoals ze dat noemen, we zeggen altijd allebei dat het goed gaat. Met ons, met de kinderen, met de man en op het werk. Dit jaar is ze eerlijker. Ze vertelt dat ze in een moeilijke periode zit en dat ze geen plezier meer haalt uit haar werk. Of eigenlijk, ze fluistert inmiddels, stapt ze iedere dag met lood in haar schoenen in de auto. Bah, weer acht uur werken.
Ik vind het sneu voor haar. Ik ben zo gelukkig om werk te hebben waar ik van hou. Ik zou het nog net niet voor niks doen, maar het scheelt niet veel (als mijn opdrachtgevers dit maar niet lezen). Ik ken dat gevoel wel hoor, van tegenzin, gedemotiveerd zijn. Dat er na 3 uur ‘s middags niks meer uit je handen komt. Ik voelde dat een paar jaar geleden tijdens een klus op een redactie. Ik voelde me er niet fijn, de sfeer was slecht, het werk dom. Lange tijd dacht ik: ik moet dit volhouden, ik mag niet opgeven. Tot ik me realiseerde dat stoppen met deze klus juist niet opgeven was. Dat was juist durven en kiezen voor mijn eigen geluk. En dat was dus wat ik deed.
Ik vroeg de vrouw op de verjaardag of ze er wel eens aan dacht om weg te gaan bij haar huidige werkgever. Ze verslikte zich bijna in haar 7Up. ‘Hoe bedoel je,’ vroeg ze. ‘Nou, gewoon een andere baan zoeken.’ Het was even stil en toen kwam er een reeks redenen om dat niet te doen. Een vast contract, een huis, kinderen. Ik snap het, écht. Ik heb al die verantwoordelijkheden ook. Twee kinderen, een koophuis, vaste lasten. Natuurlijk, als er weinig geld is, of je staat er alleen voor, dan is het anders. Maar ik wist van deze vrouw dat ze gelukkig getrouwd was en dat haar man, net als zij, een goede baan had. Een beetje spaargeld, rijke ouders. Ik gunde het haar zo om te zien dat ze opties had. Want ‘zo voelde het niet,’ zei ze zelf.
Ik weet er alles van
Ik ben 33 jaar. Best jong vind ik dat zelf nog. Om me heen hoor ik steeds meer mensen klagen. De combinatie werk en privé is zwaar. Fucking zwaar. Ik weet er alles van. Zeker als je dan ook nog (bijna) iedere dag naar een baas moet die je veracht of een baan waar je geen enkel plezier meer uithaalt. Het leven is toch veel te mooi en te kort om acht uur per dag werk te doen dat je haat. Het is verleidelijk om niet langer te kiezen voor wat jou gelukkig maakt. Ook dat snap ik en voel ik soms ook. Dat is op dat moment zelf vaak de makkelijkste keuze, maar wat als je je leven durft te veranderen. Zoek een andere baan, vind een fijne werkgever en werk waar je een glimlach van krijgt. Daar wordt niet alleen jij gelukkig van, maar ook de mensen die van je houden. Een blije vrouw/moeder doet het hele gezin goed.
Zekerheid
Natuurlijk is zekerheid belangrijk, zeker wanneer je niet alleen voor jezelf maar ook voor je gezin verantwoordelijk bent. Maar altijd voor zekerheid kiezen, betekent dat je leven blijft wat het is. Dat er niets onverwachts komt, niets nieuws, nooit dat opgewonden gevoel wanneer je wakker wordt. Durf te gaan voor je eigen geluk. Blijf nadenken, dat doe ik ook. Ik hoorde onlangs dat de vrouw die ik op de verjaardag van een vriendin sprak, een nieuwe baan heeft. De tweede sollicitatie meteen raak. Ik heb haar adres gevraagd en haar bloemen gestuurd. Die nieuwe, leukere, uitdagendere baan is fijn. Dat ze haar angst losliet en voor haar eigen geluk koos, nog veel fijner!
Renée Lamboo (33) belandde ooit in de schulden. Ze kwam er sterker uit en raakte (op een positieve manier) geobsedeerd door geld. Op Famme schrijft ze iedere week over (be)sparen. Ze runt ook money-blog www.porterenee.nl, omdat ze vindt dat we allemaal wat opener moeten praten over geld. Want het maakt misschien niet gelukkig, maar het is wél belangrijk.