Julia: ‘Zelfs van de pampergeneratie kun je wat leren’

Dankzij de column over de valrugzak van mijn zoon (van 9 maanden) werd het alleen nog maar meer duidelijk hoe groot de generatiekloof is omtrent het opvoeden van kinderen. Want deze ‘pampergeneratie’ of generatie ‘kindinbubbeltjesplastic’ is volgens de vorige generaties te soft.

Iedere generatie kent zijn eigen gewoonten, ook wanneer het op kinderen opvoeden aankomt. Vroeger was het bijvoorbeeld heel normaal om alcohol te drinken en te roken tijdens de zwangerschap. Inmiddels zijn we erachter dat dit toch niet zo gezond is, en dat we hier beter mee kunnen stoppen.

Pampergeneratie

‘Vroeger was alles beter’, is iets wat ik vaak hoor van oudere mensen die zich niet meer thuisvoelen in de huidige maatschappij. Want vroeger huilden we niet om het minste en geringste, vroeger was je gewoon een jongen of meisje en dacht je er verder niet over na, en vroeger zeurde je niet en deed je gewoon wat er van je gevraagd werd.

Maar vroeger mocht je ook niet over je emoties praten en was het beter om gewoon door te gaan. Vroeger was er weinig aandacht voor wat het kind wil en wat goed is voor hem of haar als individu. Dit is natuurlijk een stuk simpeler, maar ook iets waar veel mensen en vooral opgroeiende kinderen last van hebben (gehad). Want hoe meer emoties je opkropt, hoe erger het wordt. En hoe meer je jezelf niet mag zijn, hoe slechter je je voelt.

Je kind beschermen

Inmiddels zijn we erachter dat iedereen over zijn of haar gevoel mag praten en zichzelf moet mogen zijn. Ook kinderen. Want een kind doet ertoe, en is het allerbelangrijkste in het leven van een ouder. We weten niet waar we het moeten zoeken als er iets gebeurt met ons kind. Dus wat doen we? We beschermen hem of haar. En daar komt de valrugzak om de hoek kijken.

De valrugzak speelt in op de angst die (jonge) ouders tegenwoordig hebben. Wij willen het goed doen, de beste ouders zijn en onze kinderen zo min mogelijk pijn bezorgen. Dit omdat we vaak hebben gezien hoe het niet moet en hoe dit voor altijd sporen achter kan laten bij iemand.

We willen niet dat ons kind zich bezeert en we willen niet dat hij of zij beschadigt. Maar helaas kan dat niet en zal je kind vallen. En het vallen zal pijn doen, maar het hoort ook bij het leven.

Generaties leren van elkaar

Ik denk dat deze nieuwe generatie ouders best veel van vorige generaties kan leren als het om het opvoeden van kinderen gaat. Want ook die kinderen zijn groot geworden zonder (hopelijk) al te veel trauma’s. Je hoeft niet bij elke emotie stil te staan en alle gevoelens en gewoonten te overanalyseren. Een kind mag best vallen, want zo leert hij of zij weer op te staan.

Tegelijkertijd denk ik dat je zelfs van de ‘pampergeneratie’ wat kunt leren. Je kind mag zich geliefd en vrij voelen. Want misschien zijn wij wel te soft geworden omdat jullie te hard waren. Het is namelijk niet het ergste op de wereld om je kind te willen beschermen tegen nare gebeurtenissen.

Laurien: ‘Ja boomer, zulke gesprekken heb ik met mijn kind van zeven’