Rinke: ‘Na jaren slaapt onze peuter eindelijk door én in zijn eigen bed’

Net als volwassen mensen, slapen kinderen ook niet graag alleen. Zo kan het dus voorkomen dat je jarenlang met je kinderen in bed of op de kamer slaapt. Ook Rinke haar zoontje sliep jaren bij haar in bed. Tot er een moment kwam dat iedereen toe was aan meer rust en regelmaat. En een eigen slaapplek. Rinke: “Het room-sharing avontuur is afgelopen voor ons.”

Rinke (37): “Onze peuter van drie jaar was bijna één toen we verhuisden naar een andere stad en dus een nieuwe woning. Hij kreeg zijn eigen kamertje, nadat hij altijd bij ons op de kamer had geslapen. In zijn eigen ledikantje. Dat bedje hebben we in zijn nieuwe kamer gezet, met al zijn spulletjes erbij. Het was een gezellig plekje en we hadden goede hoop dat hij daar heerlijk zou gaan slapen.

Eigenlijk heeft hij altijd goed geslapen. Inslapen en doorslapen ging makkelijk. We legden hem weg en hij ging slapen. Of dat nu in de middag was of ‘s avonds. We voorzagen dus geen problemen hierin. Maar niets was minder waar. Het kamertje, dat boven onze kamer was, was erg gehorig. Ik hoorde hem dan ook regelmatig draaien, bewegen, kletsen en soms huilen. Wanneer hij huilde en we probeerden hem te troosten, raakte hij nog meer overstuur. Tot we hem bij ons in bed namen, dan sliep hij lekker verder.

Inmiddels sliep hij al twee jaar tussen ons in

Dit gebeurde niet elke nacht, maar wel regelmatig. Ik heb me zelfs nog afgevraagd of het ‘iets’ in dat kamertje was. Dus probeerden we iets anders. We verplaatsen zijn ledikantje naar de kamer van zijn grotere broer en lieten ze samen slapen. Dat leek wat beter te gaan. Na een jaar kregen we nog een kindje. Weer een grote verandering dus. Onze dochter sliep tussen ons in en later in ene ledikantje naast ons bed. De peuter kreeg een peuterbed.

En toen begon het spoken weer. Hij kon nu natuurlijk zijn bedje uit, dus dat deed hij dan ook regelmatig. Ook werd hij vaak huilend wakker ‘s nachts. Soms leek het alsof hij droomde. Weer namen we hem tussen ons in en sliepen we dus met z’n vieren op een kamer. Gelukkig sliepen onze oudste van 5 jaar en de jongste van een paar maanden overal doorheen. Na een tijdje werd onze peuter niet meer huilend wakker, maar kwam hij gewoon rustig naar ons toe ‘s nachts, met zijn beer onder zijn ene arm en zijn fles water onder de andere. Als ik vroeg wat hij kwam doen, zei hij dat ‘ie lekker bij ons kwam liggen. Doorslapen zat er al een tijdje niet meer in.

Weer een jaar later werd het voor ons dochtertje tijd om naar haar eigen kamer te gaan. Ze sliep altijd heerlijk en dat was in haar eigen kamer niet anders. Maar nog steeds hadden wij onze kamer en ons bed niet helemaal terug, want ons middelste zoontje sliep inmiddels als zo’n twee jaar meer wel dan niet bij ons. We vonden het niet heel erg en hij had de geborgenheid misschien nodig, maar het was ook wel heel fijn als we ons bed weer een beetje voor onszelf zouden hebben.

Doorslapen doet hij nu elke nacht en ook nog in zijn eigen bed

‘s Nachts in de weer met aaien, sussen, bij hem blijven zitten tot hij weer sliep, dat was niet aan ons besteed. We wilden gewoon slapen. Dus, we probeerden iets anders. Tegen onze principes in, maar we wisten het anders ook niet. We besloten hem te belonen met een sticker wanneer hij een nacht in zijn eigen bed zou doorslapen. Bij vijftien stickers zou hij een cadeautje uit mogen kiezen. Nou, kennelijk werkt dit omkopen bij hem. Want tot op de dag van vandaag slaapt hij in zijn eigen bed…

We wisten niet wat we meemaakten en hadden echt niet verwacht dat dit zou helpen. Hij is nooit heel gefocust op cadeautjes en spulletjes namelijk. Maar kennelijk had hij iets nodig wat hem motiveerde om in zijn eigen bed te slapen. En hij slaapt heerlijk! Hij wordt niet meer wakker ‘s nachts en lijkt in de ochtend veel meer uitgerust. Bovendien hebben wij ons bed terug, al mis ik dat kleine warme lijfje soms wel een beetje. Gelukkig komt hij elke ochtend nog even bij ons in bed knuffelen. Na jaren is er een einde gekomen aan ons room-sharing avontuur en daar is iedereen happy mee!”

Onderzoek: nieuwe ouders slapen pas na zes jaar weer een beetje normaal