Annamarie (35): ‘Onze peuter zet het tegenwoordig overal op een krijsen’

Peuters doen lekker hun eigen ding en komen vaak in de ‘twee is nee fase’ terecht. Sommige peuters drukken zich iets temperamentvoller uit dan andere kinderen. Zoals de tweejarige dochter van Annamarie. Die zet het op een krijsen wanneer iets niet gaat zoals zij wil.

Annamarie (35): “Ivy is nooit een rustige baby geweest, maar zelf zijn wij ook niet de rustigste mensen die er zijn. We praten hard en zijn uitbundig en aanwezig. Op een feestje kan je niet om ons heen, zeg maar. Om Ivy kan je ook niet heen. Als baby lag ze al nooit stil, behalve als ze sliep natuurlijk. Maar zodra ze wakker was, was ze alert en keek ze om zich heen, bewoog ze met armen en benen en maakte ze volop geluidjes.

Hoe ouder ze werd, hoe meer bewegingsvrijheid ze vond. Zodra ze begon met kruipen, ging ze ook proberen te klimmen. Hoe vaak ik haar wel niet van een stoel of de bank af heb moeten halen… Want anders viel ze er gewoon af. Ook het maken van geluid had ze steeds meer onder de knie. Die schattige gilletjes die ze als baby maakte, maakten plaats voor echt hard gegil. Hoge tonen maakte ze en dat vond ze geweldig om te doen.

De buurvrouw hoorde haar krijsen

Hoort er allemaal bij, dachten we. Nu is ze ruim twee jaar en kan ze praten. Ze kan zich goed duidelijk maken met woorden, alleen neemt ze daar niet de moeite voor. Zodra iets niet mag of iets niet naar haar zin gaat, zet ze het op een krijsen. Maar echt krijsen, zo hard en lang dat de buurvrouw wel eens voor de deur heeft gestaan om te vragen of alles wel goed ging…

Ik neem haar tegenwoordig dan ook niet meer mee naar de supermarkt bijvoorbeeld. De laatste keer dat ik er was met haar, mocht ze geen bananen meenemen. We hadden nog een flinke tros liggen thuis, dus het was echt niet nodig. Achteraf denk ik, had ik die bananen maar gewoon meegenomen. Ze begon namelijk zo te krijsen dat iedereen die in de supermarkt was, kon meegenieten. En helaas duurt dat niet een paar minuten, maar gewoon de hele weg terug naar huis ook nog. Ik heb snel afgerekend en ben met haar naar huis gegaan.

En toen ze even geleden naar dansles ging, had ik kennelijk de verkeerde schoenen voor haar meegenomen: weer krijsen. Dat werd een compleet drama, dus zijn we ook maar weer weg gegaan. En zo kan ik nog wel meer voorbeelden opnoemen. Ook als thuis iets niet gaat zoals ze in haar hoofdje had, gaat ze gillen in plaats van dat ze gewoon zegt dat ze haar appel niet gesneden wil hebben.

Het is slopend voor ons als ouders

We proberen haar altijd positief te benaderen en zeggen niet meteen ‘nee’ op dingen, maar toch gaat het kennelijk niet zoals ze wil en lijkt krijsen haar de beste oplossing. En ook daarin hebben we al verschillende dingen geprobeerd: het krijsen negeren, haar juist bij ons nemen tot ze rustig is, zeggen dat we er voor haar zijn als ze dat nodig heeft enzovoorts. Tot nu toe doet dat allemaal nog niets, maar misschien heeft dat even tijd nodig. Ook hopen we dat dit een fase is en dat die niet al te lang meer duurt. Het voelt alsof we de hele dag op onze tenen moeten lopen, om haar maar niet overstuur te maken. Dat zou niet nodig moeten zijn natuurlijk, maar we zijn helemaal gesloopt van dat gekrijs van haar de hele dag door.”

Net bevallen en een veeleisende peuter? Zo laat je jouw peuter wennen aan de baby