Bevalling gemist: ‘Ik stond vast in de file’ 

In de rubriek Bevalling gemist laten we mannen aan het woord die de geboorte van hun kind hebben gemist. Of dat nu komt doordat ze moesten werken of omdat ze te druk aan het feesten waren, in deze rubriek lees je het allemaal.

Zo heeft Eloy de geboorte van zijn zoon gemist, omdat hij in de file stond. “Ook al reed ik bepaalde stukken met mijn alarmlichten aan over de vluchtstrook, het wilde maar niet opschieten. Ik begon te huilen, zeker toen ik van mijn schoonmoeder hoorde dat het allemaal heel snel ging”, vertelt hij aan Famme.

Bevalling gemist: Stephan

“Constance en ik zijn nu vijf jaar een stel. We leerden elkaar kennen via gezamenlijke vrienden. Ze hadden het al vaak over haar, dus ik werd meer en meer benieuwd. Het moment dat ik haar voor het eerst zag, vond ik haar direct leuk. Al na drie dates spraken we naar elkaar uit dat we elkaar wel zagen zitten.

Proberen om zwanger te worden

Na een relatie van drie jaar wilden we proberen om zwanger te worden. Een kind krijgen was een grote wens van ons. Helaas was het na een jaar nog niet gelukt. We besloten een afspraak te maken bij de huisarts. Misschien was er wel iets mis met ons? We kregen een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Tijdens de afspraak werd Constance onderzocht en op dat moment bleek ze net zwanger te zijn. Het was gelukt!

Genieten van de zwangerschap

Constance had gelukkig geen last van kwaaltjes, dus we konden samen genieten van haar zwangerschap. Zij zocht leuke kleding en accessoires uit voor onze zoon en ik maakte zijn kamertje klaar. Een kamer met lichte kleuren en donkergroene accenten. Wat waren we er trots op.

Vakantie opgenomen

Omdat ik er zeker van wilde zijn dat ik alles mee zou maken van de laatste fase en de bevalling, zorgde ik ervoor dat ik vanaf de 38ste week van de zwangerschap vakantie had. Ik werkte ruim een uur rijden van huis, dus ik wilde geen risico nemen. De verloskundige vertelde ons dat het eerste kind meestal niet eerder kwam, dus we dachten wel dat het qua planning dus wel goed zat. Niet dus.

Eerste weeën

Drie dagen voor mijn vakantie, met ruim 37 weken, kreeg Constance haar eerste weeën. Ik was bijna klaar met werken toen ze mij opbelde om het grote nieuws te vertellen. Direct liet ik mijn werk direct vallen en sprong ik in de auto, op weg naar mijn vriendin en de baby. Ik besloot mijn navigatie aan te zetten om te kijken wat de snelste weg terug naar huis was. Bij het zien van de routes en tijden, begon ik al te stressen. Er waren blijkbaar maar liefst drie ongelukken gebeurd. Ik belde vanuit de auto de moeder en de beste vriendin van Constance om te vertellen dat het nog even ging duren voordat ik er was. Zij waren inmiddels ook al onderweg en zeiden dat ik vooral voorzichtig moest doen, zij zouden haar steunen.

Stokvast in de file

Al na vijftien minuten rijden stond ik vast in de file. Ik kon geen kant meer op. Ook al reed ik bepaalde stukken met mijn alarmlichten aan over de vluchtstrook, het wilde maar niet opschieten. Ik begon te huilen, zeker toen ik van mijn schoonmoeder hoorde dat het allemaal heel snel ging. De bevalling missen was mijn grootste nachtmerrie geweest, ik had niet voor niets ruim op tijd vakantie opgenomen.

Twaalf minuten

Na anderhalf uur vastgestaan te hebben, merkte ik dat het weer ging rijden. Eindelijk! Ik gaf gas en wist zeker dat ik het ging halen. Met nog maar twaalf minuten te gaan werd ik door Constance gebeld en hoorde ik op de achtergrond onze zoon huilen. Felix was geboren. Ik was enorm verdrietig dat ik er niet bij was geweest, maar ik was zo trots en blij dat alles goed was gegaan. Die laatste twaalf minuten leken wel uren te duren.

Mooiste cadeau

Eenmaal thuis aangekomen wist ik niet hoe snel ik naar boven moest rennen. Daar lag Constance met Felix op haar buik. Mijn mooiste cadeau ooit. Ik heb wel honderd keer mijn excuses aangeboden aan mijn vriendin, maar ze zei direct dat ik er helemaal niets aan kon doen dat ik in de file stond. Ze vertelde dat haar moeder alles voor mij had gefilmd. Ik heb het later nog eens met tranen in mijn ogen terug gekeken. Ondanks dat ik het jammer en verdrietig vind dat het zo is gelopen, ben ik zo trots op mijn vriendin en zoontje. Bij een eventuele volgende zwangerschap zorg ik dat ik de maand daarvoor al vrij ben. Dit gaat mij in ieder geval niet nog een keer gebeuren.”

6 Montessori-vragen om jezelf te stellen als kinderen ongewenst gedrag vertonen