Dilemma: ‘Kan ik streng zijn tegen de peuter van mijn vriend?’

Regelmatig krijgen we bij Famme vragen van lezers over zwanger zijn, opvoeden, ouderschap en problemen en dilemma’s waar ouders mee zitten. Daarom delen we elke week een dilemma van een lezer. Deze week legt Jo (31) haar dilemma voor: “Kan ik streng zijn tegen de zoon van mijn vriend?”

“Mijn vriend en ik ontmoetten elkaar 3 jaar geleden, hij had toen een zoontje van 6 maanden oud. Kort nadat zijn ex-vrouw zwanger werd, gingen zij uit elkaar, omdat hij erachter kwam dat zij meerdere keren was vreemdgegaan tijdens hun relatie. Ik heb dus eigenlijk samen met mijn vriend zijn zoontje, van nu 3,5 jaar, opgevoed. Hij is om het weekend, op maandag, woensdag en donderdag bij ons. Dat ging altijd heel goed en hij was ook heel lief. Alleen is hij sinds een paar maanden opeens enorm afstandelijk naar mij.

Huilen bij thuiskomst

We hebben dit probleem nooit eerder gehad, we konden juist heel goed samen. Wanneer hij speelde met zijn blokken betrok hij mij er vaak bij en liet hij zien wat hij bouwde. De laatste maanden begint hij te huilen als ik thuis kom van mijn werk, of hij reageert een beetje angstig. Dit doet mij pijn en ik ken het gevoel helemaal niet. Hij kwam altijd tussen mijn vriend en mij in bed liggen als hij in de nacht wakker werd, maar tegenwoordig begint hij mij te schoppen. Als hij ’s ochtends wakker wordt, wil hij meteen filmpjes kijken op de telefoon van zijn vader. Ik probeer daar juist consequent in te zijn en zeg altijd nee, maar zijn vader vindt het allemaal wel prima. Dat maakt het ook erg lastig.

Slaan

Omdat ik niet zijn moeder ben, mag ik niks zeggen. Wat ik op zich wel begrijp, maar ik probeer hem te leren dat hij niet altijd gelijk krijgt wat hij wil. Afgelopen week sloeg hij mij. Toen zei ik: ‘Als je dat nog een keer doet, ga je 5 minuten lang naar de gang.’ Hij sloeg mij weer, dus stuurde ik hem naar de gang. Wat ik lastig vind, is dat mijn vriend er totaal niet op reageerde. De volgende dag begon hetzelfde riedeltje weer opnieuw. Hij is 3,5 jaar, maar hij begrijpt echt wel wat hij doet, wat hij wil en wat hij niet wil. Ik geef het de tijd, tenminste dat probeer ik, maar dat doe ik nu al 4 maanden. Elke dag is het opnieuw weer een drama en sta ik bijna huilend mezelf op te maken voordat ik naar het werk ga. Omdat hij niet mijn eigen zoon is, weet ik niet wat ik moet doen.

Papa is stom

Laatst kwam hij van zijn moeder thuis en zei hij: ‘Papa is stom’, waarop mijn vriend vroeg: ‘Oh ja? Wie zegt dat papa stom is?’ Toen vertelde hij dat zijn moeder dat had gezegd. Het is daarna nooit meer voorgevallen, maar ergens ben ik er sterk van overtuigd dat zijn ex vervelende dingen over mij zegt. Alleen, ik begrijp het niet, want ze heeft zelf inmiddels een nieuwe vriend. Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee moet omgaan en wat ik hieraan kan doen.”

Romy: ‘Ik was 22 toen ik stiefmoeder werd van een kleuter én een puber’