Van ‘kopvoeters’ tot meubels achter muren van een huis: dit kunnen kindertekeningen je vertellen!

Kinderen van 7 tot 10 jaar

Op deze leeftijd kan het zijn dat je je kind steeds vaker baby’s in buiken ziet tekenen, meubels achter de muren van een huis of cadeautjes die zichtbaar zijn door de verpakking heen. Deze ‘röntgentekeningen’ verbeelden de interesse in wat er achter de dingen zit. Dit is een leergierige fase waarin kinderen willen weten hoe de wereld in elkaar steekt: waar komt regen vandaan? Wat is elektriciteit? Het intellect gaat een grotere rol spelen, kinderen komen langzaam maar zeker een beetje uit hun kinderlijke fantasieparadijs. Ze kunnen zich een voorstelling maken van zaken die er niet zijn, daarom tekenen ze wat ze weten in plaats van wat ze zien. Hun realiteit is intellectueel, niet visueel.

Dat ze een grotere bewustzijn van de wereld hebben, is ook te zien aan het feit dat er plots veel kan gebeuren in een tekening. De simpele taferelen als een huis, zon, boom en poppetjes, maken plaats voor uitgebreide verhalen die verspreid worden over het papier. Ze zullen steeds meer gaan experimenteren met perspectieven: verschillende standpunten van waaruit ze de wereld bekijken.

Vlinders en vijanden
Tussen 7 en 12 jaar trekken kinderen zich terug in hun eigen ‘groep’: jongens bij jongens, meisjes bij meisjes. Ze zijn bezig met hun identiteit: wie wil ik zijn, waar wil ik bij horen, hoe presenteer ik me aan de buitenwereld? Dat uit zich in typische jongens- en meisjesspelletjes, regels en gedrag. En dat zie je ook weer terug in hun tekeningen. Meisjes tekenen bloemen, elfjes, vlinders. De wereld in en om het huis, harmonieus en vol kwetsbare wezens die verzorgd en beschermd moeten worden, als voorbereiding op hun moederrol. Dat klinkt ouderwets en weinig feministisch, maar dat is nu eenmaal onze evolutionaire erfenis, zegt Theresa Foks. Meisjes bleven van oudsher thuis bij hun moeder waar ze hielpen met huiselijke klusjes, de kippen en geiten verzorgden en op broertjes en zusjes pasten. Jongens tekenen hele oorlogsavonturen – ook al hebben ze nog nooit een oorlog meegemaakt – en monsters die door groepjes soldaten of ridders verslagen moeten worden.

Jongens voelen onbewust dat ze uit huis moeten, weg van hun moeder. Zij moesten er in de oertijd op deze leeftijd opuit. Op jacht, de buitenwereld in. En het is best eng daar. Er zijn roofdieren en andere vijanden, je kunt er de weg kwijtraken of verwondingen oplopen. Je moet er dapper voor zijn, dingen durven. Je bent op jezelf aangewezen, behalve wanneer je samenwerkt, in een groep, met andere (aanstaande) mannen. Niet voor niets zijn alle jongens van deze leeftijd wereldwijd gek op verhalen over monsters, spelen ze oorlogje tegen denkbeeldige vijanden, lezen ze graag avonturenboeken, testen ze elkaar op fysieke kracht en hebben ze geheime clubs waar je gevaarlijke proeven voor moet doen om erbij te mogen horen. Alles om te leren een man te worden.

Laat je kind aan het woord
Geen reden voor paniek dus als je achtjarige zoon bij voorkeur bloederige slachtpartijen tekent of als je dochter met niets anders komt dan puppy’s en kuikentjes. Het is normaal. Wees pas alert als je merkt dat je zoon steeds een eenling tekent die de strijd aangaat met een vijand. Of wanneer je dochter steeds één dier in een hoekje van de tekening plaatst of in een kader. Dat kan een teken zijn dat je kind geen aansluiting vindt in de groep. En als je het gevoel hebt dat er wellicht toch boosheid of verdriet schuilgaat achter de tekeningen van je kind, probeer dan eens een gesprekje over zijn tekening. Zeg bijvoorbeeld: ‘Ik zie iemand in je tekening die er behoorlijk slecht aan toe is’. Of: ‘Het lijkt een heel gevaarlijke situatie’. Ga niet doorvragen of dingen suggereren. Het is aan je kind om wel of niet te vertellen wat zijn tekening betekent.