Waar komt het stereotype blauw voor jongens en roze voor meisjes eigenlijk vandaan?

Hoewel tegenwoordig steeds meer kamers voor baby’s in rustige neutrale kleuren wordt ingericht, zien we nog veel genderfeestjes voorbij komen. Vanzelfsprekend met blauwe en roze elementen. We proberen steeds meer genderneutraal te denken (en je kunt tegenwoordig zelfs gendervrije taarten bestellen voor je party) koppelen we blauw nog steeds voor jongens en roze voor meisjes. Waar komt dat vandaan?

Genderneutraal denken óf in blauw en roze

Het gebeurt nog steeds hoor, dat we denken in blauw en roze als er een baby wordt geboren. Zo gaan we massaal aan de beschuit met muisjes na de geboorte en kopen we vaak blauwe of roze sokjes voor een baby. Maar waar komen deze kleuren eigenlijk vandaan?

Daarvoor moeten we even terug in de tijd. Tot de jaren ’40 was er nog helemaal geen sprake van blauw en roze als het ging om de gender van de baby. Alle baby’s werden traditioneel volledig gekleed in het wit. Er werd in die tijd ook niet zozeer gerefereerd aan jongens en meisjes maar baby’s in het algemeen. De witte kleur had vooral te maken met de praktische voordelen ervan. Zo kon het veel beter gewassen worden.

Vanaf de jaren ’40

In de jaren ’40 kwam daar verandering in. Zo kregen steeds meer mensen wasmachines in huis en daardoor konden gekleurde kleren beter worden gewassen. Grappig genoeg gingen baby’s toen ook meer kleur dragen maar droegen jongens juist roze en meisjes werden gekleed in blauw.

De jongens droegen roze omdat deze werd geassocieerd met een sterke kleur, en dus geschikt voor jongens. Meisjes droegen een ‘delicate’ kleur, blauw dus.

Toch begon er steeds meer discussie te ontstaan over welke sekse beter bij welke kleur paste. TIME Magazine liet zelfs onderzoek uitvoeren onder de bevolking in de Verenigde Staten en daar kwamen zeer verschillende resultaten uit naar voren. De één vond roze beter bij meisjes passen maar de ander vond juist dat jongens in het roze gekleed zouden moeten worden.

Er werd een besluit genomen

Om een einde te maken aan de discussie werd uiteindelijk in de jaren ’40 een besluit genomen: blauw paste peter bij jongens en roze beter bij meisjes. Vanaf die periode begonnen dus ook steeds meer ouders die kleuren aan te houden bij de geboorte van hun kindje om hun sekse aan te geven.

In deze periode werd er sowieso veel meer nagedacht over sekse en ook seksualiteit. Jongens moesten mannelijk zijn en van meisjes werd verwacht de ze vrouwelijk waren.

De jaren ’60 en ’70

Toen in de jaren ’60 en ’70 feminisme opkwam, ontstond er weer meer discussie over dit onderwerp. Er waren zelfs ouders die hun kinderen in die tijd al unisex kleding lieten dragen (credits voor hen). Maar goed, toen waren we er nog lang niet.

De jaren ’80 en genderneutraal denken

In de jaren ’80 kwamen er nieuwe technieken waardoor dokters al voor de geboorte konden bepalen of een vrouw zwanger was van een jongen of van een meisje. Een hele doorbraak en ouders wilden dit dan ook graag vieren, zodoende kwamen de kleuren blauw en roze weer terug om te vieren of je een jongen of meisje kreeg.

Zodoende kwam eigenlijk de hele hype van “blauw voor jongens en roze voor meisjes” weer terug. Gelukkig begint er de laatste jaren weer een shift te komen en wordt er steeds meer aandacht besteedt aan genderneutraliteit.

Babyology