Lisa koos voor een halve lotusbevalling: ‘Die navelstreng is allang uitgeklopt hoor!’

De navelstreng doorknippen, een bijzonder moment dat meestal vlak na de geboorte van je baby plaatsvindt. Vroeger gebeurde dit vaak zo snel mogelijk. Maar de laatste tijd wint de zogenaamde lotusbevalling aan populariteit. Daarbij knip je de navelstreng niet door, maar wacht je tot deze er vanzelf afvalt. Lisa (30) koos voor een halve lotusbevalling en vertelt hoe ze dat heeft ervaren, “De verpleegkundige zei: ‘Dat heeft toch helemaal geen zin? Die navelstreng is allang uitgeklopt hoor!'”

Laten we bij het begin beginnen. Want wat is een lotusbevalling eigenlijk? En waarom zou je ervoor kiezen? Bij een lotusbevalling laat je de placenta aan je baby vastzitten door middel van de navelstreng. Je knipt hierbij de navelstreng dus niet door.

Lotusbevalling

Bij een lotusbevalling laat je het geheel (de placenta en de navelstreng) dus intact tot de navelstreng vanzelf losgaat. Dit kan zo’n drie tot tien dagen duren. De belangrijkste reden voor vrouwen om voor een lotusbevalling te kiezen is dat het gezondheidsvoordelen zou hebben voor de baby.

Door de navelstreng intact te laten kan de bloedtoevoer naar de baby door blijven gaan. Tijdens de bevalling draagt de placenta namelijk ongeveer 25-30% bloed van de baby. Dit bloed bevat niet alleen zuurstof, maar ook stamcellen, ijzer, witte bloedcellen en antistoffen. Door de navelstreng intact te laten zou het bloed wat in de placenta zit inclusief al deze stoffen, kunnen terugstromen naar de baby.

Uit onderzoek is zelfs gebleken dat als een paar minuten wordt gewacht, de baby minder kans heeft op ijzertekort en dus op bloedarmoede.

Halve lotusbevalling

Naast een gewone lotusbevalling kun je ook kiezen voor een halve lotusbevalling. Hierbij wacht je langer met het doorknippen van de navelstreng dan normaal, maar knip je deze wel zelf door, vaak binnen 24 uur. Lisa vertelt waarom ze voor deze optie koos: “Bij de eerste twee bevallingen had ik nooit zo nagedacht over het doorknippen van de navelstreng. We deden het gewoon zoals het “normaal” gesproken gaat in het ziekenhuis. Dat betekent dat de navelstreng wordt doorgeknipt nog voordat de placenta eruit is.

Bij mijn derde zwangerschap had ik wel gehoord van een lotusbevalling, maar de placenta zo lang aan je baby vast laten zitten leek me gewoon onpraktisch. De hele tijd die placenta meezeulen met je baby, nee dat zag ik niet zitten. Toch bleef het in mijn hoofd zitten, dus toen ik zwanger was van de vierde besloot ik voor de gulden middenweg te gaan. Een halve lotusbevalling.

Het klonk voor mij plausibel dat er zo nog bloed met veel belangrijke stoffen kon terugstromen naar de baby. En, baat het niet, dan schaadt het niet. Dus ik wilde, indien het mogelijk was, graag een uur na de bevalling pas de navelstreng doorknippen. Tot die tijd wilde ik graag met mijn baby huid-op-huid liggen, met de placenta er nog aan. Mijn verloskundige was inmiddels goed bekend met de (halve) lotusbevallingen, dus die vond het helemaal niet gek, en ze noteerde mijn wensen.

Onverwacht naar het ziekenhuis

Maar omdat ik, zoals je hier in mijn bevallingsverhaal kunt lezen, toch onverwachts in het ziekenhuis moest bevallen, liep het allemaal wat anders. Ik werd overgedragen aan een verloskundige van het ziekenhuis, en werd bijgestaan door een verpleegkundige. De verloskundige vroeg naar mijn wensen, en ik zei dat ik graag een halve lotusbevalling wilde.

‘Dat gaan we doen!’, zei ze enthousiast. De verpleegkundige had er echter nog nooit van gehoord. Dus na de bevalling keek ze me wat meewarig aan. ‘Dit heb ik nog nooit meegemaakt’, zei ze. ‘Waarom doe je dit?’ Toen ik vertelde dat er dan nog wat langer bloed kon terugstromen naar de baby zei ze gedecideerd. ‘Dat heeft toch helemaal geen zin? Die navelstreng is allang uitgeklopt hoor!’

Ik liet het maar een beetje begaan, en lag een uur lang met de baby op mijn buik, en de placenta in een bakje naast me. Na ruim een uur kwam de verpleegkundige met de schaar aan. ‘Zullen we dan maar?’, zei ze. Waarop wij instemmend knikte.

Terwijl ze de navelstreng afklemde, zei ze nog: ‘Daar komt toch helemaal geen bloed meer uit joh.’ Maar toen mijn vriend de navelstreng doorknipte, kwam er nog wel degelijk wat bloed uit. Ergens diep van binnen voelde ik een soort ‘zie je wel’, maar ik hield wijselijk mijn mond.”

De eerste uren na je bevalling: alles over de navelstreng, nageboorte en placenta