Lees dit als je ‘t ouderschap even hélemaal niet meer ziet zitten

Het moederschap is zwaar. Wat mensen ook zeggen of wat je ook denkt als je naar andermans Instagram kijkt. Niemand is perfect, zij ook niet. Maar hoe klote is het als het allemaal tegenzit? Dat je denkt: waarom was dit ook alweer leuk? En wanneer wordt het in godsnaam weer gezellig? Herken je dit? Lees dan vooral door.

Want het is de waarheid: wat we ook doen en hoe vaak we er ook aan proberen te ontsnappen: het moederschap blijft een weg van ups en downs. Nooit is alles leuk. En niet altijd gaat alles goed. Het is zeg maar net het echte leven… Het opvoeden van kinderen lijkt in niets op de Pinterest-borden waar vrolijk gedekte tafels het decor vormen voor de altijd stylish geklede moeders die met hun getalenteerde kinderen op die mooie tafels de bijzonderste kunstwerken in elkaar knutselen alsof het niks is. Nee, moeders – of eigenlijk ouders in het algemeen – hebben het doorgaans iets zwaarder dan dat.

Weigeren schoenen aan te trekken

Dagen dat je het niet meer ziet zitten als moeder, zijn dagen dat je kinderen in opstand komen omdat ‘de peer niet lekker meer is’, of als je nageslacht hysterisch gaat doen terwijl daar geen duidelijk aanwijsbare reden voor is of als ze plots besluiten om lastige eters te worden terwijl ze de jaren ervoor alles zonder enige moeite naar binnen schoven alsof ze een bouwvakker met enorme eetlust waren.

Of zo’n ochtend dat je kind weigert om de door jou uitgezochte kleren aan te trekken. Of dat ze je niet eens alleen laten plassen. Of dat ze niet hun tanden gaan poetsen, terwijl je daar al drie keer over bent begonnen, niet hun handen gaan wassen en weigeren hun schoenen aan te doen, terwijl de school al bijna begint. En dat ze dat ook nog doen (niet doen dus) met een grote lach op hun gezicht. Tja, op dat soort dagen kun je er helemaal doorheen zitten. (En dit was nog maar de ochtend, dus je hebt nog even te gaan).

Zo’n gehaaste moeder

Maar ook op dagen dat niet zíj, maar jij zelf degene bent die iets fout doet kun je er doorheen zitten. Vorige week vrijdag: zo’n dag waarop ik zestien dingen in zeven uurtjes moest doen. Die dag was bij voorbaat al gedoemd te mislukken, dus ik voelde me de hele dag zo’n gehaaste moeder die van hot naar her rent en vervolgens niets voor elkaar krijgt. Maar het ergste moest nog komen.

Ik haastte mezelf naar de supermarkt voor de dagelijkse boodschappen toen ik vriendin H. tegenkwam wier kinderen op dezelfde school zitten als de mijne. ‘Waar was je nou?’ vroeg ze me. Ik keek verbaasd. Waar was ik nou? Nou, heb je effe… ‘Hoezo, waar was ik?’ Zij: ‘Bij de groepspresentatie!’ Bleek mijn jongste (die nog geen maand naar school gaat) zijn eerste uitvoering gehad te hebben. En ik was er niet om hem te bewonderen, aan te moedigen of succes te wensen. Schuldgevoelens all over the place, dat snap je. Gelukkig was vriendin H. zo lief om er een filmpje van te maken en dat meteen door te sturen. Wat bleek: mijn Benjamin was keurig voortijdig van het podium gestapt (hij dacht waarschijnlijk: als m’n ouders er niet zijn, waarom dan al deze moeite?). Maar van dat soort dingen kan ik balen als geen ander. Waarom had ik die datum niet met rood omcirkeld in mijn agenda? Waarom had ik er niet drie herinneringen van gemaakt in mijn iPhone? Ik heb er geen antwoord op, maar ik weet wel dat dit hoorde bij die dag. Die dag die je wist dat zou komen en ik er even HELEMAAL doorheen zat.

Negeren

Als iemand op zo’n dag tegen je zegt dat het allemaal wel meevalt. Of dat haar dagen vooral heel relaxt zijn en dat ze niet snapt waarom jij er soms doorheen zit, want ‘het ouderschap is zo ontzettend leuk en gezellig’, dan mag je diegene best negeren, want zo iemand liegt dan, tegen zichzelf of tegen jou, maar waarschijnlijk tegen beiden (en als ze niet loog, dan is ze te aso om haar geheimen niet te delen met de rest van de natie, en die mensen moet je ook negeren, net als leugenaars).

Niet Supermom spelen

De pijn voelen van alle dingen die fout gaan (en let op: het gaat om kleine dingen, geen grote wereldproblemen waarover je wakker zou moeten liggen) en daardoor nog meer in zak en as zitten… We schieten er niks mee op. Maar echt niet. Soms zit het mee, soms zit het tegen, zou ik bijna willen zeggen. En denk op die klote momenten vooral aan de mooie momenten. Het bijltje erbij neergooien? Nee, natuurlijk doe je dat niet! Maar je hoeft jezelf ook weer niet voor te doen als Supermom zelve, want dat word je toch niet. Maar wat nou wél zou helpen… dat is dat je je erbij neerlegt dat het soms niet gaat zoals je wil. Dat er dagen zijn (misschien zelfs weken of maanden) waarop je even niet meer weet wat er nou zo leuk was aan moeder-zijn. En dat er vervolgens ook weer dagen (misschien zelfs weken, maanden en jaren) volgen waarop je heel vaak beseft dat het moederschap veel mooie kanten heeft.

Kinderen droppen

Natuurlijk, we zullen nooit stoppen met proberen om perfect te zijn. Want dat is wat er gebeurt. En dat is niet erg. Als moeders is het onze taak om door te gaan. Om niet op te geven. En die drang naar perfectie nemen we dan maar even op de koop toe. Wat wel helpt is als je soms je kinderen even kunt droppen. Bij mensen die met liefde een dag of weekend jouw opvoedtaken overnemen (opa en oma? Een vriendin? Een tante? Je broer?). Zodat jij een weekendje weg kunt met je lief, gewoon even kunt ontspannen en je agenda kunt bijwerken zodat je geen uitvoering van je kind meer vergeet. Ook leuk misschien.

Had jij onlangs ook zo’n dag dat het moederschap je even de keel uitkwam? Praat mee op Famme’s Facebook.

Kun je nog wel wat extra’s gebruiken om je beter te voelen? Lees dan dit artikel en het kan niet lang meer duren voordat die glimlach terug is om je mond.>

Onderwerpen

• stress