Nadine (34): ‘Mijn eigen baby wijst me af’

Nadine (34) is door het dolle heen wanneer zij een jaar geleden ontdekt zwanger te zijn. Die blijdschap maakt na de bevalling plaats voor verdriet, verwarring en een heleboel schuldgevoelens. Haar zoontje Colin ziet haar namelijk niet staan.

“Ruim vier maanden geleden ben ik bevallen van Colin. Dit was niet alleen voor mij een heftige en traumatische ervaring, maar ik weet zeker dat het voor Colin ook traumatisch is geweest. Zelfs mijn partner, die normaal heel rustig en nuchter is heeft nachtmerries gehad van de bevalling.

Colin werd geboren met een spoedkeizersnede

Tijdens het persen werd geconstateerd dat de hartslag van Colin omlaag ging. De hartslag leek zelfs weg te vallen, waardoor ik met spoed een keizersnede kreeg. Ik lag in shock op die operatiekamer en besefte nauwelijks wat er gebeurde. Daarna moest ik lang bijkomen.

Mijn partner heeft daardoor zo’n twee uur alleen met onze pasgeboren zoon doorgebracht. Hij heeft hem warm gehouden terwijl hij hem dicht bij zich droeg. Achteraf denk ik nog steeds dat mijn afwezigheid in die eerste uurtjes een behoorlijk effect hebben gehad op Colin. Mijn moederinstinct zegt dat het op de dag van de bevalling al heeft gezorgd voor een ‘breuk’ tussen mij en mijn zoon.

Colin begint te krijsen als ik hem oppak

De afgelopen vier maanden lijkt onze zoon alleen maar te reageren op mijn partner. Wanneer ik Colin bijvoorbeeld oppak, begint hij hysterisch te krijsen. Wanneer mijn partner hem vervolgens pakt is hij in één klap stil. Daarbij zie je duidelijk dat Colin lacht als zijn vader met hem speelt of hem kietelt. Hij kijkt mij daarentegen alleen maar stoïcijns aan als ik een liedje voor hem zing.

Aan het begin dacht ik nog dat ik het verbeelde, of dat ik me gewoonweg aanstelde, maar nu weet ik zeker dat Colin zijn vader prefereert. Bovendien lijkt het anderen nu ook op te vallen. Op de verjaardag van mijn nichtje werden er laatst opmerkingen gemaakt die mij enorm hebben gekwetst. De andere familieleden zagen namelijk ook dat Colin veel vrolijker was bij zijn vader. Ze vroegen toen zelfs ‘voor de grap’ of we wel de juiste baby hebben meegenomen uit het ziekenhuis.

Ik ben zo opgelucht en blij dat Colin en mijn partner zo’n goede band hebben. Tegelijkertijd ben ik enorm jaloers en daar kan ik me dan weer heel schuldig over voelen. Er zijn zo veel verwarrende gevoelens die een rol spelen. Ik heb negen maanden lang mijn uiterste best gedaan om zo goed mogelijk voor Colin te zorgen. Ik ben zó lief voor hem geweest en nu word ik voor mijn gevoel aan de kant geschoven alsof ik niets waard ben.

Iedereen zegt dat het vanzelf wel goed komt maar ik betwijfel het. Hoe kan het überhaupt nog goed komen als ik niet eens de kans krijg om aan onze relatie te werken?”

Dit wil jij nooit zeggen tegen een moeder die een keizersnede heeft gehad