Sanne (25): ‘Na mijn bevalling merkte ik direct dat ik niet klaar was voor het moederschap’ 

Een kind krijgen, verandert je leven. Dat is een ding wat zeker is. Sanne merkte direct na haar bevalling dat ze helemaal niet klaar was voor het moederschap. “Ik raakte in paniek toen ik zag wat ik allemaal miste”, vertelt ze aan Famme.

“Ruim een jaar geleden raakte ik onverwachts zwanger van mijn scharrel. Ik zat in het derde jaar van mijn studie en had een leuk studentenleven. Ik woonde samen met drie vriendinnen, ik ging vaak uit, had een leuke bijbaan in een restaurant en studeerde hard. Dolgelukkig was ik.

Zwangerschapstest doen

Sinds een halfjaar had ik een vaste scharrel. Een relatie wilde ik niet, dat vond ik maar een gedoe. Zeker na eerdere teleurstellingen wist ik dat ik een aantal jaren alleen wilde blijven. Mijn vaste scharrel zag ik meestal een keer in twee weken. Hij dacht precies hetzelfde over relaties als ik, dus dat was mooi. Na een halfjaar bleef mijn ongesteldheid uit en voelde ik me met vlagen misselijk. Mijn vriendin en huisgenoot had nog een zwangerschapstest liggen en ik besloot die te doen. Ik bleek zwanger, op dat moment zakte de grond onder mijn voeten vandaan.

Ervoor gaan

Nadat ik het had laten bezinken en het tegen mijn scharrel had gezegd, die er overigens niets mee te maken wilde hebben, heb ik toch besloten om ervoor te gaan. Het kind weg laten halen kon ik niet. Gelukkig waren mijn ouders een grote steun en zeiden al snel dat het met wat hulp van hun goed zou komen.

Pijnlijke bevalling

Tijdens mijn zwangerschap ben ik terug verhuisd naar mijn ouders. Zij zouden mij veel helpen, dus dat was makkelijker. Ook zette ik mijn studie tijdelijk on hold. Die zou ik wel weer oppakken als mijn kleine een halfjaar was. Op het moment dat mijn bevalling begon, was ik nog rustig. Maar al snel kon ik het niet meer aan. Ik wist niet dat een mens zo veel pijn kon hebben. Na zes uur was hij daar eindelijk, mijn zoon.

Niet klaar voor moederschap

Ik zou blijdschap moeten voelen, maar het enige wat ik voelde was dat ik niet klaar was voor het moederschap. Terwijl Sam op mijn buik werd gelegd, voelde ik de tranen over mijn wangen rollen. Wat had ik gedaan? Ik hoopte dat het de vermoeidheid was en besloot mijzelf te herpakken. Ik kon niet anders, ik moest nu voor mijn kind zorgen.

Nieuw leven

Sam is nu vier maanden. Het is een lief ventje, maar ik heb het moederschap enorm onderschat. Ondanks dat ik hier en daar wat hulp van mijn ouders heb, kan ik bijna niets meer. Ik ga niet meer uit, ik heb geen bijbaantje en dus geen salaris. Ook spreek ik mijn vriendinnen bijna niet meer. Op Instagram zie ik dat hun leuke leventje doorgaat. Terwijl ik daarnaar kijk word ik voor de zoveelste keer ondergekotst door mijn baby. Ik raakte compleet in paniek toen ik zag wat ik allemaal miste.

Praten met iemand

Ik wil helemaal niet zo’n naar gevoel over het moederschap hebben. Zo heb ik er zelf voor gekozen om Sam te houden, dus ik wil ook een goede moeder zijn. Ik was allesbehalve klaar voor het moederschap, maar nu ben ik het wel. Afgelopen week heb ik het er met mijn ouders besproken. Ze snappen me goed, maar zeiden ook direct dat ik geen keuze heb. De baby is er en heeft mij nodig. Ik heb daarom besloten om hulp in te schakelen en er met iemand over te gaan praten. Ik wil dit nare gevoel kwijt.”

Eva (32): ‘Ik heb mij op mijn werk overspannen gemeld, om zo langer bij mijn baby te blijven’