Soraya: ‘mijn vriend zit in de gevangenis’

Liefde maakt blind. Nietwaar? Wat als al je vrienden tegen jouw relatie zijn? Wat als je onderbuikgevoel zegt dat het foute boel is, maar jij te verliefd bent om weg te gaan? Met deze vragen krijgt Soraya (36) dagelijks te maken. Haar vriend zit namelijk al maanden vast.

Ik heb altijd een zwak gehad voor de bad guys. De boefjes. De foute mannen. Maar mijn relatie met Glenn was een ander level.

Pizzeria

Ik was net een paar weken single toen ik Glenn tegenkwam bij de pizzeria. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik kon namelijk wel door de grond zakken van schaamte. Omdat ik altijd met mijn telefoon betaal, neem ik mijn portemonnee nooit mee. Maar op het moment dat ik de pizza’s wilde afrekenen viel mijn telefoon uit en stond ik zonder geld. Met een boze Italiaan die me vragend aankeek hoe ik me uit deze situatie ging redden. Toen kwam Glenn in beeld. Hij wilde mijn pizza’s wel betalen onder één voorwaarde: ik moest beloven dat ik met hem op date ging. Mijn keus was gemakkelijk gemaakt. Niet omdat ik nu zo’n honger had, maar vooral omdat hij er zo schattig bij keek.

Een roze bril

Zo schattig als hij eruit zag, zo’n boefje was hij in het dagelijks leven. Ik merkte al snel dat hij veel geld had. Dure auto’s, mooi horloge, altijd een cadeautje bij zich… dat soort dingen. Als ik vroeg wat voor baan hij had, was hij meestal kortaf. Hij zei dat hij handelde in Crypto en daarnaast wat bijkluste. Wat die klussen precies inhielden, heb ik nooit naar gevraagd. Wat denk je? Ik was verliefd als de pest. Die maanden vertoefde ik in de zevende hemel.

Boevenpad

Toch was het niet altijd rozengeur in maneschijn. Dat besef ik natuurlijk pas achteraf. Hij was bijvoorbeeld wel vaker een paar dagen onbereikbaar. Op het begin was ik nog heel ongerust. Nachten heb ik wakker gelegen. Bang dat er iets gebeurd zou zijn. Hij dook na een paar dagen dan weer op alsof er niets aan de hand was. Dan bleek dat hij ‘even op boevenpad’ was geweest, zoals hij dat zelf dan beschreef. Ik heb altijd wel een onderbuikgevoel gehad dat het niet helemaal pluis was, maar weglopen kon ik niet. Ik was simpelweg te verliefd.

Afgelopen zomer was het weer eens raak. Mijn whatsappjes kwamen niet aan en als ik hem belde kreeg ik meteen de voicemail. Na een paar dagen begon ik me toch ongerust te maken. Waar hing die jongen toch uit?! Hoewel ik nooit close ben geweest met zijn vrienden, besloot ik ze nu toch een berichtje te sturen. Via Instagram wist ik een paar vrienden op te sporen, waarvan één mijn berichtje beantwoordde.

Opgepakt

‘G zit bij de wouten schat’ antwoordde zijn vriend. Heh?! Natuurlijk was ik in paniek. Ik zat met zoveel vragen! Uiteindelijk kreeg ik zijn vriend zover dat hij me het hele verhaal vertelde. Hoe Glenn en z’n vrienden in Brussel terecht kwamen, hoe ze door de achtertuin een huis zijn binnen geslopen, hoe ze hun slag wilde slaan. Wat bleek? De eigenaar van het huis was gewoon thuis, en heeft de jongens op heterdaad betrapt.

Kwaad dat ik was!! Ik kon hem wel villen… Met veel pijn en moeite ben ik via zijn advocaat uiteindelijk met hem in contact gekomen. Toen ik zijn stem hoorde verdween alle woede, en wilde ik hem het liefst omhelzen. Hij klonk opeens zo kwetsbaar, zo klein. Ik wilde het liefst naar hem toe rennen, hem mee naar huis nemen, een lekkere maaltijd voor hem koken, en hem lekker verwennen.

Eenzaam

Glenn en ik hebben de afgelopen maanden gelukkig iedere dag contact gehad. Hij belt iedere avond op dezelfde tijd, en dan kunnen we even kletsen. Natuurlijk is het niet gemakkelijk. We weten niet wanneer hij vrij komt, en ik voel me ontzettend eenzaam zonder hem. Mijn familie weet daarbij van niets. Als ik bij mijn ouders blijf eten en Glenn belt, moet ik altijd een smoesje verzinnen en weglopen. Daarnaast ben ik een paar vrienden verloren. Ze noemden hem een crimineel en konden niet begrijpen dat ik toch bij hem blijf..

Anoniem: ‘De gokverslaving van mijn man heeft voor torenhoge schulden en een gevangenisstraf gezorgd…’