Susans kinderen zitten op een ‘chique’ school: ‘Ik werd weggestuurd in mijn joggingroek’

Na lang zoeken, kiezen Susan (35) en haar partner voor een school in de buurt. Dit lijkt op het eerste gezicht een prima school. Toch hebben de ouders spijt van hun beslissing.

“Het uitzoeken van een basisschool was geen gemakkelijke klus. Er zijn namelijk behoorlijk wat geschikte scholen bij ons in de buurt. Mijn zus, die een paar straten verderop woont, heeft er bijvoorbeeld bewust voor gekozen om haar kinderen naar de vrije school te sturen. Dat vond ik een goed idee, maar helaas lagen mijn partner en ik niet helemaal op één lijn.

Een school met een chique imago

De zoektocht eindigde bij een school in de buurt. Mijn eerst reactie was niet heel enthousiast. De school had namelijk een nogal chique imago. Ik kende een paar gezinnen waarvan de kinderen naar deze school gingen en ik voelde geen verbinding met deze mensen. Om heel eerlijk te zijn vond ik ze verwaand en ik kreeg het gevoel dat geld en luxe erg belangrijk voor hen waren.

Mijn partner en ik verdienen gemiddeld en mogen niet klagen. Maar wij kopen geen dure merkkleding of dure cadeau’s voor onze kinderen. Bij het idee dat mijn kinderen naar deze ‘chique’ school zouden gaan, voelde ik me ongemakkelijk. ‘Wat als ze buiten de boot vallen omdat ze geen merkkleding dragen?’ ‘Wat als ze geen aansluiting vinden bij klasgenoten omdat ze niet dezelfde sporten beoefenen?’ Het waren allemaal gedachten waar ik mee worstelde.

Uiteindelijk heeft mijn man de keuze doorgezet en zijn we met onze oudste zoon gaan kijken. Dit voelde echter heel goed. De juf was heel aardig en lief. Ik kreeg dan ook helemaal niet het idee dat er alleen ‘rijke’ gezinnen naar deze school gingen. ‘Waarschijnlijk heb ik te snel geoordeeld’ dacht ik op dat moment.

Een goed begin

De eerste weken verliepen soepel. Mijn zoon had één vriendje gemaakt in zijn klas waar hij het heel goed mee kon vinden. We organiseerden speelafspraakjes en hij leek gelukkig. Toch voelde ik me nog een beetje ongemakkelijk wanneer ik hem van school ging halen. Van nature ben ik namelijk nogal verlegen en vind ik het moeilijk om zo maar op een groep vrouwen af te stappen.

Ik vergeleek mezelf met deze vrouwen en voelde me onzeker. In mijn ogen waren deze vrouwen heel chique en leuk gekleed. Ze stonden iedere dag in een andere jas op het schoolplein. Steeds vaker stond ik onzeker voor de spiegel om iets fatsoenlijks aan te trekken wanneer ik mijn zoon ging ophalen.

Laatst had ik geen tijd om mij om te kleden en ik ben in mijn joggingbroek naar het schoolplein gegaan. Ik voelde de andere moeders bekritiserend kijken, maar ik deed net alsof ik het niet zag. De dag erna kwam ik terug van het sporten en droeg ik wederom dezelfde joggingbroek. Dit keer kreeg ik echter wel commentaar.

Aangesproken op mijn kledingkeuze

Eén van de moeders kwam namelijk naar mij toe. Eerst dacht ik nog dat ze het aardig bedoelde maar na wat small talk begon ze over mijn joggingbroek. Ze legde mij op dat moment haarfijn uit dat deze school een imago heeft hoog te houden en dat joggingbroeken niet gepast zijn. ‘Niet bij onze kinderen, maar dat geldt natuurlijk ook voor ons’.

Ik wist niet of ik moest huilen van onzekerheid of van verbazing. Eigenlijk had ik er gewoon tegenin moeten gaan, maar op dat moment durfde ik het niet. De dagen erna heb ik mezelf fatsoenlijk aangekleed maar ik zorg er nu voor dat ik nét op tijd bij het schoolplein aan kom zodat ik geen confrontatie hoef aan te gaan met deze vrouwen. Het is jammer dat ik mezelf zó onzeker kan voelen door een aantal vrouwen die ik eigenlijk niet eens ken.

Daarbij voel ik natuurlijk dat ik faal. Ik leer mijn kinderen om van zichzelf te houden: precies zoals zij zijn. Ook leer ik dat ze van zichzelf mogen afbijten wanneer ze gepest worden. Ik leer ze dingen die ik niet zelf op volg.”

Inge (34): ‘Mijn 3-jarige zoon is totaal niet klaar voor de basisschool’