Bevalling gemist: ‘De weeën begonnen terwijl ik in het vliegtuig zat’

In de rubriek Bevalling gemist laten we mannen aan het woord die de geboorte van hun kind hebben gemist. Of dat nu komt doordat ze moesten werken of omdat ze te druk aan het feesten waren, in deze rubriek lees je het allemaal.

Zo heeft Elmer de geboorte van zijn tweede zoontje gemist, omdat hij in het vliegtuig naar Nederland zat om afscheid te nemen van zijn zieke broertje. “Toen Josca mij een bericht stuurde dat haar vliezen waren gebroken was ik vier uur onderweg. De grond zakte letterlijk onder m’n voeten vandaan. Ik heb zelfs aan de piloot gevraagd of we niet om konden keren”, vertelt hij aan Famme.

Bevalling gemist: Elmer

Ontmoeting

“In 2014 hebben Josca en ik elkaar heel romantisch leren kennen via Tinder. Onze eerste date was op een dinsdagavond in een cafe in Alkmaar. We hadden meteen een goede klik. Nog geen jaar later zijn we voor mijn werk voor de overheid voor vier jaar naar Aruba vertrokken. Daar is ook onze eerste zoon Jax geboren.

Geen tweede kindje

Toen onze oudste zoon net drie jaar was zat de uitzending voor mijn werk erop en zijn we teruggekeerd naar Nederland. Korte tijd later kreeg ik te horen dat ik voor mijn werk weer een aantal jaar op uitzending kon, dit keer naar Curaçao. Een kans die we absoluut niet wilden laten schieten. Maar weer bevallen in het buitenland? Dat zag mijn vrouw, door de eerste bevalling in een oud ziekenhuis op Aruba, absoluut niet zitten. We hadden op dat moment dan ook besloten om het bij één kind te houden.

Toch in verwachting

Ongeveer 20 weken voordat we naar Curaçao gingen verhuizen bleek mijn vrouw toch in verwachting te zijn. Prachtig nieuws, maar toch was het even schrikken. Nog eens drie weken later hoorden we dat mijn broertje van net dertig ernstig ziek was. Hij had uitgezaaide darmkanker. De dokters wisten dat hij niet oud zou worden, maar hoeveel tijd hij nog had wisten ze niet. Zijn vrouw, mijn schoonzus, was op dat moment in verwachting van hun eerste kindje. Sommige mensen zullen het egoïstisch vinden, maar we hebben er toch voor gekozen de uitzending naar Curaçao door te laten gaan. In Nederland blijven zou inhouden dat ik erg veel weg zou zijn. Hiermee zou mijn broertje en mijn gezin niet geholpen zijn. Wel hebben we van te voren afgesproken dat ik regelmatig naar Nederland zou gaan en dat we veel contact gingen hebben via FaceTime.

In het vliegtuig naar Nederland

Op het moment dat mijn vrouw 36 weken zwanger was, ging het erg slecht met mijn broertje. Hij had besloten om euthanasie te plegen. Het was nog even afwachten wanneer het precies zou gebeuren, maar ik besloot toch om direct naar Nederland te gaan. Nu voelde hij zich nog goed genoeg om afscheid te nemen en ook had ik nu de minste kans dat ik de bevalling van mijn tweede kind zou missen. Helaas bleek dat toch anders te lopen.

In paniek

Toen ik vier uur in het vliegtuig zat stuurde mijn vrouw mij een bericht dat haar vliezen waren gebroken. De grond zakte letterlijk onder mijn voeten vandaan. Ik heb zelfs de piloot gevraagd of we niet konden omkeren. De crew van KLM heeft mij zo goed als het kon gerustgesteld en ik heb via WhatsApp veel contact gehouden met mijn vrouw. Bellen ging helaas niet. Ik was ontzettend bang dat de bevalling niet goed zou gaan. Het idee dat ik 10.000 kilometer verderop zat en zij daar alleen met ons zoontje. Ik vond het een verschrikkelijke situatie.

Afscheid nemen van broertje

Op het moment dat ik in Nederland aankwam had ik de optie om direct het vliegtuig terug naar Curaçao te pakken. Mijn vrouw was al aan het bevallen, dus garantie dat ik het zou halen was er niet. In overleg met mijn vrouw besloten we dat ik die dag zou blijven om afscheid te kunnen nemen van mijn broertje. De dag daarop zou ik dan weer naar Curaçao terugvliegen. Het weerzien met mijn broertje was erg moeilijk. Niet alleen omdat we elkaar nooit meer zouden zien, ook voelde hij zich rot dat ik voor hem was gekomen en daardoor de bevalling zou gaan missen.

Schoonvader naar Curaçao

Gelukkig was mijn schoonvader ondertussen op het vliegtuig naar Curaçao gestapt. Hij zou mijn vrouw kunnen helpen tijdens of na de bevalling. Onze oudste zoon is uiteindelijk opgevangen door een lief stel dat we daar hadden leren kennen. We woonden er pas vijf maanden, dus echt goede vrienden hadden we nog niet. Uiteindelijk heeft de vrouw van een collega mijn vrouw tijdens de bevalling bijgestaan. Zij hield mij op de hoogte hoe het met mijn vrouw ging. Ik heb de hele nacht wakker gelegen. Halverwege de nacht is mijn moeder, bij wie ik logeerde, bij me komen liggen en hebben we gewacht op het verlossende telefoontje dat mijn zoontje Berend was geboren.

Eerste ontmoeting

Mijn oudste zoontje stond mij samen met de vrienden die hem hadden opgevangen op het vliegveld van Curaçao te wachten. We reden snel richting ons huis waar mijn vrouw en jongste zoontje waren. Mijn oudste zoon had de baby ook nog niet gezien, dus het was een extra bijzonder moment. Ondanks dat ik er niet bij ben geweest, was het liefde op het eerste gezicht. Ik was en ben ontzettend trots op mijn vrouw. Ze heeft dit toch maar even in haar eentje gedaan.”

Reactie partner Josca

“Op het moment dat we te horen kregen dat het slecht ging met mijn zwager, hebben we besloten dat Elmer diezelfde dag nog naar Nederland zou vliegen. De bevalling was nog ‘ver weg’. Diezelfde nacht schrok ik wakker en had ik het gevoel alsof er een ballon in me knapte. In korte tijd liep het vruchtwater eruit. Wat voelde ik me ellendig en alleen. Ik appte Elmer, die in het vliegtuig zat, en vertelde wat er was gebeurd. Ik heb kennissen die bij ons op het compound wonen gebeld en ook nog de vrouw van een collega van Elmer, Kirsten. Zij was drie maanden eerder van een zoon bevallen, dus wist alles van bevallen op Curaçao. In het ziekenhuis merkte ik dat telkens als een verpleegkundige mijn kamer binnenkwam mijn weeën stopten. Ook had ik veel pijn. Een ruggenprik was helaas geen optie, die wordt daar niet gezet buiten kantoortijden.

Toen ik 6 centimeter ontsluiting had stond mijn vader naast mijn bed. Het was erg fijn dat hij er was. Door de coronaregels mocht er maar één persoon aanwezig zijn, dus ik vroeg mijn vader of Kirsten weer kon komen. Zij heeft uiteindelijk de baby opgevangen. Onze zoon Berend kwam met 2850 gram kerngezond ter wereld. Ik kijk terug op een bijzondere, mooie bevalling. Aan de ene kant heb ik op een roze wolk gezeten, aan de andere kant was er veel pijn en verdriet om mijn zwager. Het is bijzonder hoe de dood en het leven in deze weken zo dicht naast elkaar hebben gestaan.”

Bevalling gemist: ‘Mijn vriendin beviel alleen op het toilet’