Had ik maar nooit… ‘De stap gezet om dicht bij mijn schoonouders te gaan wonen’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we Dorien (32). Ze heeft spijt dat ze in het dorp van haar schoonouders is gaan wonen.

Schoonouders

“Ian en ik woonden in een stad die ongeveer tussen allebei onze ouders in lag. Vanaf ons appartement moesten we naar beide ouders iets meer dan een half uurtje rijden. Prima te doen, voor ons allemaal.

Mijn ouders kwamen regelmatig op bezoek, Ian zijn ouders ook. Ook gingen wij graag even langs beide families voor bijvoorbeeld het avondeten. Toen onze dochter Isabella geboren werd, wilden we iets groter gaan wonen.

Drie hoog

Ons appartementje op drie hoog was gewoon niet ideaal meer met een kind. Ik kwam bijna niet buiten met de baby omdat ik dan eerst de kinderwagen drie trappen af moest tillen. Dus zochten we iets met een tuin.

Al snel bleek dat in de stad waar wij woonden, alles veel te duur was. We konden wel iets kopen, maar dat voldeed bij lange na niet aan onze wensen. We zochten het buiten de stad. Mijn vriend kwam op het idee om in het dorp van mijn schoonouders te gaan wonen.

Goede scholen

Door de manier waarop hij het bracht, klonk het echt heel aantrekkelijk. Veel goede scholen en sportclubs, naar een mooi natuurgebied en dichtbij zijn moeder, die volgens hem altijd op wilde passen.

Ik wilde ook wel dicht bij mijn ouders in de buurt wonen, maar hij had wel gelijk. De scholen en sportclubs in het dorp van zijn ouders waren een stuk beter aangeschreven. Zo gezegd zo gedaan. We vonden een leuke eengezinswoning, niet ver van Ians ouderlijk huis.

Nadelen

Toen wij er eenmaal woonden, kwam ik al snel achter de nadelen. Ik woonde nu een uur rijden van mijn eigen ouders. Even op de koffie zat er dus niet meer in. Natuurlijk wist ik dit van tevoren, maar in de praktijk was het toch even wennen.

Ian pakte al snel zijn oude leven op met vrienden van vroeger, en hij dook regelmatig de dorpskroeg in. Ik begon me eenzaam te voelen, ik zat namelijk vaak alleen thuis met Isabella. Vriendinnen in de buurt had ik niet. Ik moest op en neer naar de stad als ik mijn vriendinnen wilde zien.

Geen oppas

‘Dan vraag je toch of zijn moeder wil oppassen?’, zeiden mijn vriendinnen. Dat was het volgende probleem. Die moeder, die volgens Ian ‘zo graag wilde oppassen’, had het ongelofelijk druk met haar eigen sociale leven.

Die zat er totaal niet op te wachten op regelmatig op te passen, hoogstens eens per maand. Afgezien dat het een mooie woonomgeving is, ben ik niet blij met mijn nieuwe woonsituatie. Ik heb het gevoel dat ik hier onder valse voorwendselen ben heen gelokt. Ver van mijn eigen familie.

Eigen ouders

Regelmatig kijk in op Funda of we weer terug kunnen naar onze stad. Dichtbij mijn vriendinnen, de reuring en vlakbij mijn eigen ouders. Was ik maar nooit in het dorp van mijn schoonouders gaan wonen.”

Simone (32): ‘Mijn schoonouders kregen ruzie tijdens het oppassen’