Had ik maar nooit… ‘Mijn vriend de schuld gegeven van mijn miskraam’  

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Esmee (30). Esmee heeft spijt dat ze haar vriend de schuld heeft gegeven van haar miskraam.

“Na zeven maanden proberen was ik eindelijk zwanger. Ik weet dat het nog best snel is, maar zo voelde het niet voor mij. Ik leefde van maand naar maand en was dan ook elke keer erg teleurgesteld als ik weer ongesteld werd. Tot die ene dag, waarop ik eigenlijk ongesteld moest te worden.

Zwangerschapstest

Ik deed de dag erna samen met mijn vriend Maarten een zwangerschapstest en zag een licht plusje tevoorschijn komen. Het was magisch. Eindelijk was het gelukt. Ik wilde het van de daken schreeuwen, maar Maarten wilde eerst weten of alles goed zou zijn, voordat we het aan vrienden en familie gingen vertellen. Daar gaf ik hem gelijk in, maar toch vertelde ik het in die week wel aan mijn moeder. Zij was verloskundige, dus ik vond het fijn als zij het wist. Ook wilde ik voor haar niets geheimhouden.

Erge ruzie

Vier weken na de zwangerschapstest, zou ik een eerste echo hebben. Ik keek ontzettend uit naar de eerste echo, maar helaas heeft het niet zo ver mogen komen. Twee dagen voor de echo kregen we een erge ruzie. Maarten ging voor de zoveelste keer zonder maar iets te laten weten uit met zijn vrienden en kwam stomdronken thuis. Ik vond het niet kunnen en was not amused. Toen hij wakker werd probeerde ik met hem te praten, maar dat praten mondde al snel uit tot een grote ruzie waarin veel gescholden werd. Ik was woest en helemaal van slag.

Bloedverlies

De hele dag was de sfeer in huis om te snijden en er werden vervelende opmerkingen naar elkaar gemaakt. Op een gegeven moment kreeg ik last van buikpijn en ging op de bank liggen. Ik dacht dat het door de spanning kwam, maar toen ik naar de wc ging en ik bloed in mijn onderbroek zag zitten, wist ik dat het niet goed was. Ik kreeg een miskraam.

Grote zorgen

Ik vertelde Maarten, die zich op onze slaapkamer had opgesloten, wat er aan de hand was en hij geloofde me niet. Volgens hem wilde ik alleen maar aandacht na onze ruzie en daar had hij geen zin in. Ik belde mijn moeder en zij kwam gelukkig direct. Zij vermoedde dat ik een miskraam kreeg. Ik ging met haar op de bank liggen en samen keken we film.

Met ogen draaien

Pas de volgende dag kwam Maarten uit de slaapkamer, ik had de hele nacht op de bank gelegen. Toen ik hem weer vertelde dat ik een miskraam had en hem vervolgens met zijn ogen zag draaien, werd ik woest. Het leek hem niet te interesseren. Hoe kon hij zo doen tegen mij? Ik schreeuwde van alles en nog wat naar hem. Ook heb ik hem, in mijn boosheid, de schuld gegeven van mijn miskraam. Toen ik dat zei, verliet hij het huis.

Dagen later terug

Achteraf hoorde ik dat hij naar een vriend was gegaan. Hij kwam pas dagen later terug. Die dagen waren de ergste uit mijn leven. Hij liet mij, terwijl ik een miskraam aan het krijgen was, in de steek. Ruzie of niet, hij had dit nooit mogen doen. Gelukkig was mijn moeder daar, die mij bijstond in alles. Ik kon niet anders dan het uitmaken. Ik wilde niet met zo’n iemand samenzijn.

Spijt

We hebben toen hij zijn spullen kwam halen nog een keer gesproken. Hij vertelde mij hoe erg hij het vond dat hij de schuld kreeg van mijn miskraam. Hij kreeg tranen in zijn ogen. Ik heb spijt dat ik hem de schuld van mijn miskraam heb gegeven, want dat is natuurlijk niet het geval. Ik weet inmiddels wel dat ik beter af ben zonder hem. De tijd na de miskraam en de verbroken relatie heb ik het nog erg moeilijk gehad. Hij minder, hoorde ik. Hij had namelijk al binnen een maand een nieuwe vriendin. Mijn tijd komt nog wel.”

Sanne (25): ‘Na mijn bevalling merkte ik direct dat ik niet klaar was voor het moederschap’ 

Onderwerpen

• Had ik maar nooit