Cecil (34): ‘Op mijn 29ste kwam ik in de overgang en moest ik afscheid nemen van mijn kinderwens’

Toen Cecil steeds vaker last kreeg van opvliegers en stemmingswisselingen wist ze niet wat ze er mee aan moest. “Ik wuifde mijn klachten steeds weg, tot ik na een jaar steeds meer last kreeg.” Wanneer ze door artsen werd onderzocht kreeg ze eindelijk een verklaring voor de klachten. “Ik was nog niet eens dertig en zat al in de overgang. Hoe kon dit?”, vertelt ze aan Famme.

“Ik had een drukke baan met veel verantwoordelijkheden. Soms maakte ik wel twaalf uur per dag. Toen ik al een aantal maanden niet ongesteld was geworden en last kreeg opvliegers, gaf ik mijn drukke baan de schuld. Mijn vriend Hugo en ik besloten een vakantie te boeken, om even tot rust te komen.

Niet meer functioneren

Een jaar na mijn eerste klachten merkte ik dat de opvliegers, stemmingswisselingen en hoofdpijn steeds erger werden. Ook had ik buikpijn alsof mijn menstruatie door moest komen, maar dat gebeurde niet. Ik besloot een afspraak te maken bij de huisarts, want ik kon door mijn lichamelijke klachten niet goed meer functioneren op mijn werk en in het dagelijks leven.

Stress of toch niet?

Toen ik de huisarts vertelde over mijn klachten zei hij direct, dat hij aan stress dacht. Volgens hem had stress veel invloed op het lichaam en moest ik wat rustiger aan gaan doen. Drie maanden na de afspraak bij de huisarts vertelde ik aan de zus van een vriendin over mijn klachten. Zij is ook huisarts en vertelde dat die klachten overeenkwamen met de overgang, maar dat dit op mijn leeftijd wel heel bijzonder was. Toch gaf ze mij het advies om terug te gaan naar de huisarts om een doorverwijzing naar het ziekenhuis te vragen.

Ziekenhuisafspraak

Drie maanden na de doorverwijzing had ik een afspraak in het ziekenhuis. Daar werden mijn klachten gelukkig erg serieus genomen. Ik heb diverse afspraken met verschillende testen en onderzoeken gehad. Na een paar weken kreeg ik eindelijk een verklaring voor mijn klachten: ik was in de overgang. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn grote droom om moeder te worden, spatte direct uiteen. Toen ik het tegen Hugo vertelde, kon hij zijn tranen niet bedwingen.

Vervolgafspraak ziekenhuis

Tijdens een vervolgafspraak zei de gynaecoloog, dat er toch een kleine kans was om zwanger te raken, maar dat we geen tijd te verliezen hadden. We zouden snel aan de slag moeten gaan met behandelingen. Hugo en ik wilden aanvankelijk nog een paar jaar wachten met het krijgen van kinderen, nu kwamen we opeens in een stroomversnelling terecht.

Zonder resultaat

Nadat ik te horen kreeg dat ik in de overgang was, hebben we er twee jaar lang alles aan gedaan om alsnog zwanger te raken. Helaas is alle inspanning van mij, mijn vriend en het ziekenhuis zonder resultaat geweest en moest ik mijn kinderwens laten gaan. Dit heeft mij veel pijn gedaan en nog steeds vind ik het moeilijk. Zeker als een van mijn vriendinnen vertelt dat ze zwanger is. Ik gun het ze allemaal, maar ik had zelf ook ontzettend graag een kindje gewild.

Psycholoog

Om het een plekje te geven praat ik met een psycholoog. Soms met Hugo erbij en soms alleen. Ik merk dat ik het nog steeds moeilijk vind dat ik nooit moeder zal worden. Door de gesprekken kan ik het steeds meer een plekje geven. Ook sleept mijn hondje Puk mij door moeilijke periodes. Ik heb haar van Hugo gekregen vlak nadat ik te horen kreeg dat ik in de overgang terecht was gekomen. Hugo en ik noemen haar ook wel ons hondenkind, dus zo zijn we toch nog een beetje ouders.”

Hiskes zoontje overleed tijdens de bevalling: ‘ik was wel moeder geworden, maar ik had geen kind’