Weglopende peuter tuigje omdoen? ‘Liever een veilig kind dan een kwijt kind’

Op Facebook deelden we het dilemma van Lorianne (36). Het dilemma luidde: “Kan ik mijn peuter, die altijd wegloopt, een tuigje omdoen?” Hier hadden meer dan 500 Famme-lezers een mening over.

En dus delen wij een greep uit de reacties.

Tuigje omdoen?

“Mijn zoontje Sjors (2) loopt het liefst hard weg. Als ik hem heel even loslaat dan is hij binnen de kortste keren ‘ontsnapt’. Ook wanneer ik zijn hand vast heb moet ik hem echt goed vasthouden, want dat kleine handje is zo foetsie. Toen een vriendin laatst mijn zoontje zag, zei ze dat ik hem echt een tuigje om moest doen. Een tuigje is natuurlijk aan de ene kan best triest. Je kind zit vast en kan geen kant op, maar dat is ook direct het positieve eraan. Die van mij is zo snel, soms nog sneller dan ik! Zal ik een tuigje voor hem kopen of zijn er andere manieren om hem gewoon bij me te houden?”

Meningen van Famme-lezers

Lees hier het hele dilemma van Lorianne. Hieronder lees je de meningen van Famme-lezers over Lorianne haar dilemma: “Kan ik mijn peuter, die altijd wegloopt, een tuigje omdoen?”

Kind blij, mama blij

Marissa – “Als je kind in een fietsstoeltje gaat, krijgt het een tuigje om. In de autostoel krijgt het een gordel of tuigje om. In de wandelwagen krijgt je kind een tuigje op. Ik zou dus niet weten waarom je kind geen tuigje om kan als het zelf wil wandelen, lijkt me wel zo veilig. Kind blij, mama blij! Hier ook gedaan en na een paar weken met tuigje was hij zo gewend om netjes bij mij te lopen dat het niet meer hoefde!”

Liever een veilig kind

Esmeralda – “Het is jouw kind. Niks dilemma. Ik heb een rugzakje waar een riempje aan vastzit. Tijdens een normale wandeling wordt deze niet gebruikt, maar als het erg druk is, dan kan ik hem pakken wanneer ik vind dat het nodig is. Liever een veilig kind dan een kwijt kind. En wanneer het kan, loop ik graag zonder kinderwagen. Dat geeft het kind ook meer vrijheid en ze zijn trots dat ze zelf kunnen en mogen lopen.”

Consequent zijn

Mariette – “Iedereen is hier voorstander van een tuigje, dus mijn aanpak van vroeger zal wel niet populair zijn. Ik ben overigens geen tegenstander van een tuigje, maar je kind op straat leren luisteren, kan echt al op heel jonge leeftijd. Het sleutelwoord is consequent zijn. Ik had zelf een weglopertje van 1,5 jaar. Dat heeft niet lang geduurd.”

Wat zielig

Leonie – “Ik droeg er vroeger ook eentje, een klittenband polsbandje met zo’n telefoonsnoer, omdat ik anders wegliep. Mijn moeder zei dat heel veel mensen zeiden: ‘Ah, wat zielig.’ Waarop mijn moeder dan antwoordde: ‘Weet je wat pas zielig is? Als ze wegloopt en ze komt onder een auto.’”

Verantwoordelijkheid geven

Agnes – “Iemand heeft mij ooit geleerd: leer ze jou in de gaten houden in plaats van dat jij hen in de gaten houdt. Toen mijn oppastweeling bijna 3 was, hebben we dit regelmatig gedaan met uitjes. Daarna heb ik dit ook met mijn eigen kinderen gedaan. In een dierentuin of speeltuin mochten ze ‘los’ lopen, maar ze moesten mij continu kunnen zien. Konden ze mij niet meer zien, dan moesten ze stilstaan tot ze mij weer zagen. Dat werkte prima. Alleen bij gevaarlijke situaties heb ik ze nog weleens een tuigje om gedaan.

Ik zou dit eerst in het klein oefenen en ze ook belonen als ze het goed doen, en daarna steeds drukkere en grotere ruimtes opzoeken. Je geeft ze dan verantwoordelijkheid. Mijn oudste is nu 12 en hij weet de regel nog steeds.”

Win-winsituatie

Nynke – “Een tuigje is ideaal. Een kind wil graag los lopen, maar blijft zo wel in de buurt van de begeleider. Bovendien krijgt de begeleider geen last van de rug door krampachtig het handje vast te houden. Een win-winsituatie dus. Maar ik zou wel kiezen voor het kinderstoeltuigje met de riem op de rug, deze krijgen zij niet los, maar ze hebben wel hun armen vrij.”

Dilemma: ‘Kan ik mijn kind een AirTag meegeven tijdens het uitje met het kinderdagverblijf?’

Onderwerpen

• dilemma
• Instagram
• peuters