Pieter (35): ‘Ik kan mijn dochter niet eens knuffelen’

Eenkennigheid bij kinderen is heel normaal. Toch gaat die eenkennigheid bij Pieter (35) en zijn gezin erg ver. Zijn dochter wijst hem namelijk telkens af. “Het is niet alleen voor mij vervelend, maar ook mijn vrouw en kind lijden hieronder”, vertelt hij aan Famme.

“Mijn vrouw had een moeilijke zwangerschap. Ze was extreem misselijk, en moest continue overgeven. Ook had ze veel pijn aan haar heupen en benen waardoor ze minder mobiel was.

Uiteindelijk is onze dochter heel vroeg geboren. Daardoor was ze erg klein en moest ze de couveuse in. Dat was voor mij natuurlijk vreselijk, maar voor mijn vrouw was het een hel. Ze had een soort verlatingsangst en had continue nachtmerries dat ze onze dochter kwijt zou raken.

Babytijd

We mochten onze dochter uiteindelijk meenemen naar huis. Vanaf dat moment heeft mijn vrouw haar niet meer losgelaten. Ze knuffelde aan één stuk door met haar en deed niets meer alleen.

De eerste maand had ik geen problemen met het knuffelen of verschonen van mijn kind. Ze liet alles toe en huilde niet veel. Na een maand begon dat te veranderen.

Telkens als ik haar op wilde pakken zette zij het op het krijsen. Als ik haar luier wilde verschonen begon ze hysterisch in het wild te schoppen en als ik haar eten wilde geven sloeg ze het weg. Als haar moeder dan vervolgens kwam en het overnam was ze in één keer stil.

We dachten dat het vanzelf zou overgaan, maar dat gebeurde niet. Mijn dochter is namelijk inmiddels bijna drie en wordt nog steeds panisch als ik alleen met haar ben. Ik kan mijn eigen dochter niet eens knuffelen.

Trauma in de speeltuin

Laatst waren we met z’n drieën in de speeltuin. Mijn vrouw werd opgeroepen voor haar werk en moest snel weg. Onze dochter was op dat moment in de zandbak aan het spelen en leek oké met het vertrek van haar moeder.

Uiteindelijk wilde ik vertrekken, maar ik kreeg haar met geen mogelijkheid mee. Ze verzette zich enorm en krijste de hele boel bij elkaar. Er kwamen zelfs moeders naar me toe om te vragen of ik helemaal oké was. Ze keken me aan alsof ik een kind wilde kidnappen, zo beschamend was het.

Dit voorval in de speeltuin was niet alleen voor mij verschrikkelijk maar moet ook voor mijn dochter traumatisch zijn geweest. Ze had die avond zelfs koorts en heeft nog uren nagesnikt. Alleen bij haar moeder kalmeerde ze.

Het blijft een ingewikkeld probleem, want we kunnen haar niet dwingen. We wilden haar vooral veel tijd en ruimte geven om aan mij te wennen, maar het wordt steeds duidelijker dat dit niet vanzelf goed komt. We zullen dan ook op zoek gaan naar andere oplossingen en wellicht in therapie gaan.”

De ultieme tips voor een goede hechting tussen vader en baby