Roos werd drie keer ongepland zwanger: ‘Op het schoolplein durfde ik niet te vertellen dat er geen vader was’

Toen Roos (29) aan haar studentenleven in Amsterdam begon, lag de wereld aan haar voeten. Ze was ingeloot voor geneeskunde en wist een knus studentenappartementje te bemachtigen. Tijdens haar studie raakte ze tot haar grote schrik ongepland zwanger van haar vriend. Ze was vastbesloten het kindje te houden en haar studie gewoon af te maken. Haar relatie strandde en de beslissing om haar kindje alleen op te voeden viel haar in het begin zwaar. Maar wat ze toen nog niet wist, was dat ze vervolgens nog eens twee keer ongepland moeder zou worden. Een hectische tijd, die haar tot nu toe – buiten alle ellende om – eigenlijk alleen maar veel moois heeft gebracht.

“Ik was 21 toen ik zwanger raakte van mijn toenmalige vriend. Ik was gek op hem op hem en we hielden van elkaar. Ik zat toen net tussen mijn bachelor en master in en we waren van plan om samen te gaan wonen in mijn kleine studio. Dat veranderde toen ik ineens met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond. Ik schrok enorm, maar aan de andere kant wist ik het eigenlijk al. We werden papa en mama. Ondanks dat het ongepland was, besloten we het te houden en er samen voor te gaan.

Afscheid van het studentenleven

Ik nam afscheid van mijn studentenleven en genoot van de zwangerschap. Ons kindje werd na negen maanden gelukkig gezond geboren en we konden intrekken in het huis van zijn ouders. Toch kwam ik er steeds meer achter hoe mijn vriend en ik van elkaar verschilden. We deden alles zó anders en als er een kindje op komst is ga je dat pas echt merken. Ik had weinig vertrouwen in een toekomst samen en beëindigde – tot groot verdriet van hem – de relatie. Onze dochter was toen anderhalf. Ik heb me enorm schuldig gevoeld over het beëindigen van de relatie en dacht ook dat ik het helemaal niet zou redden in mijn eentje. Maar als de liefde op is, werkt het niet meer en moet je voor jezelf kiezen.

Alleen

We hebben nog ongeveer vier maanden bij elkaar gewoond en daarna ben ik met mijn dochter naar een eigen plekje verhuisd. Daardoor was er een stuk minder contact tussen mijn dochtertje en haar vader. Het contact was heel wisselend: soms kwam hij een maand niet en dan was hij er weer elke week. Hij weet zich nog steeds moeilijk een houding te geven als vader. Tot nu toe heeft mijn dochter – die nu acht jaar is – nog geen enkele nacht bij haar vader geslapen. Wel gaan ze nu iedere week samen naar karateles; dat is echt hun momentje samen. Zijn rol als vader is misschien niet duidelijk aanwezig, maar we zijn allebei blij met hoe dat nu gaat.

Een nieuwe liefde

Ik studeerde af en was officieel arts. Niet alleen dat was een lichtpuntje, maar ik liep ook een nieuwe liefde tegen het lijf. Een totaal andere man. Hij was volwassen en had ook al een dochtertje. Dit is ‘m, dacht ik. Dezelfde fout als in mijn vorige relatie zou ik niet meer maken, dacht ik ook. Toch werd ik weer zwanger van hem. We hadden het er eerder al wel over gehad en besloten daarom dit kindje te houden. Op dat moment had ik al mijn eigen koophuis en een baan, dus het plaatje was veel meer compleet dan toen ik mijn oudste kreeg.

Wéér alleen

Tijdens de zwangerschap liep helaas ook deze relatie stuk. Hij had veel moeite om zich te binden, was regelmatig weg en had vooral zijn eigen ruimte nodig. Hij sliep vaak op zolder en ik in de slaapkamer en het kostte mij veel energie om daarmee om te gaan. Ik merkte dat ik dat ik het fijner om het nu daadwerkelijk ook écht alleen voor mijn kinderen te gaan zorgen. Twee maanden nadat onze zoon geboren werd, zijn we uit elkaar gegaan. Daar heb ik veel moeite mee gehad, vooral omdat het de eerste keer ook al zo mislukt was en ik heel graag een goede moeder mét een man wilde zijn.

Derde kindje

Omdat ons kindje nog zo jong was, kwam hij nog vaak over de vloer om hem te kunnen blijven zien. We hebben daarna nog een maand een beetje om elkaar heen gedraaid, maar er hing nog een ontzettende lichamelijke spanning in de lucht. Dat zorgde ervoor dat we nog één keer met elkaar in bed beland zijn. En ondanks dat het volgens mijn ovulatie wetenschappelijk onmogelijk was dat er een eitje zou zijn die bevrucht zou kunnen worden, raakte ik ongepland zwanger van mijn derde kindje. Toen ik daarachter kwam was ik gechoqueerd.

Niet bij de bevalling

Voor de derde keer besloot ik er alleen voor te gaan. De zwangerschap van mijn laatste kindje verliep heel anders. Mijn ex is niet mee geweest naar de controles bij de verloskundige en was ook niet aanwezig bij de bevalling. Toch had ik meer rust tijdens deze zwangerschap, omdat ik niet meer hoefde te hopen op meer steun en liefde van de vader. Ik had er vrede mee en met de hulp van opa en oma gaat het single moederschap heel goed.

Schaamte

Op het schoolplein durfde ik nooit mijn situatie uit te leggen. Ik wilde ook gewoon zeggen dat er een papa was en dat we samen woonden, maar dat was nu eenmaal niet zo. Nu kan ik me neerleggen bij hoe het is en durf ik dat ook aan andere moeders te vertellen. Ze kijken er vaak gek van op, maar over het algemeen krijg ik altijd positieve reacties. Ik ben best een vreemde eend in de bijt en heb me er een tijd voor geschaamd. Het duurde even, maar nu besef ik dat het allerbelangrijkste is dat je zelf gelukkig bent. Het contact met de vaders is momenteel goed en ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen weten wie hun vader is en dat ze hem ook kunnen zien. Daarom ben ik blij met hoe het gelopen is en dat ze alsnog in beeld zijn.

De pil

Dat ik tot drie keer toe ongepland zwanger ben geworden is natuurlijk niet voor niets. Ik slikte bij de eerste onregelmatig de pil, omdat ik veel nachtdiensten draaide in het ziekenhuis. En juist bij de derde heb ik voor de volle honderd procent op de wetenschap vertrouwd en uitgerekend dat er geen eitje kon zijn die bevrucht zou kunnen worden. Dat heeft mij deze drie prachtige kinderen gebracht. Ik kan daar natuurlijk van balen, maar ik ben daar juist dankbaar voor. Er zijn genoeg vrouwen die heel veel moeite moeten doen om zwanger te worden.

Zonder vader

Ik denk vaak na over het feit dat mijn kinderen grotendeels zonder vader zullen opgroeien. Vaders en moeders verschillen toch in de manier van opvoeden en eigenlijk moet ik die beiden taken nu op me nemen. Ik ben niet bang dat ze iets zullen missen; ik hoop het in ieder geval niet. Ze hebben gelukkig een goede band met mijn vader, dus ik hoop dat hij ook een soort mannelijke rol kan vervullen.

Het is goed zoals het is

Ik sta open voor een nieuwe liefde, maar voor nu kan ik het me nog even niet voorstellen om weer met iemand het bed in te duiken. Voor nu concentreer ik me vooral op mijn kinderen, de liefde komt vast wel weer eens voorbij. Het is goed zoals het is. Ik hoop dat ik met mijn verhaal andere moeders kan inspireren vooral op hun eigen kracht te vertrouwen en voor hun eigen geluk te kiezen. Ik geniet ontzettend van mijn kinderen en ik vind het prachtig om moeder te zijn. Ik kan bij de pakken neer gaan zitten en mezelf heel zielig vinden, maar uiteindelijk is het moederschap geweldig. Ook alleen.”

Lees ook:

• Help, ongepland zwanger! Zo ga je om met het onverwachte nieuws
• Ben je zwanger? Dit staat je te wachten op de eerste afspraak bij de verloskundige