column
-
Fam: ‘Ik geef mijn kinderen vaak mee dat ze niet perfect hoeven zijn, waarom verwacht ik dat dan wel van mezelf?’
-
Dit zijn typisch Groningse uitspraken: weet jij wat ermee wordt bedoeld?
-
Afke: ‘Ik wist zeker dat het een teken was van mijn vader, er was een reden dat ik die camera juist nu had gevonden’
-
Afke: ‘Wat was er met die twee mensen gebeurd die alleen oog voor elkaar hadden?’
-
Peter: ‘Ik vind ‘een fase’ best een lastig begrip, het klinkt alsof het een voldongen feit is waar je het maar mee te doen hebt’
-
Peter: ‘Winterport met twee kleine kinderen vereist soms militaire precisie qua planning en uitvoering’
-
Afke: ‘Echt lachen kun je alleen als je ook weet wat echt huilen is’
-
Peter voedt zijn kinderen drietalig op: ‘Waanzinnig hoe een kinderbrein dat kan bolwerken’
-
Columnist Marie-Claire: ‘Het moederschap is iets magisch, laten we elkaar steunen’
-
Afke: ‘Mijn woorden klinken meer als een losse flodder dan wijs’
-
Lia: ‘Soms zijn het draken die inmiddels allemaal het concept samenzwering begrijpen’
-
Daphne: ‘Je weet wel, de knop die mij in op magische wijze van zombie in superwoman verandert’
-
Sandra: ‘Dat er dan een heel kluitje klasgenoten helemaal niks krijgt, is eigenlijk niet leuk’
-
Peter: ‘Daar aan de eettafel ligt de basis van wie we zijn en wat we worden’
-
Daphne: ‘Doel één? Een kersttrui scoren! Mijn preek van zojuist ingeslikt en al mijn principes overboord’
-
Peter: ‘Een hoofdje vol met gevoelens wat probeert de ontwikkelingen bij te benen moet vast heel vermoeiend zijn’
-
Afke: ‘Dat van die echtscheiding wis ik uit mijn systeem en niemand zal het ooit te weten komen’
-
Ariela: ‘Waarom ik nooit heb gelogen over dat Sinterklaas bestaat’
-
Afke: ‘Als ook maar iemand aanstalten maakte om het S-woord te zeggen bracht ik hem met mijn dreigende blik tot zwijgen.’
-
Lia: ‘Dit is zo’n moment waar ik op hoopte toen ik deze moestuin startte, een echt gezinsmoment’
-
Lonneke: ‘Ik heb jarenlang geprobeerd haar in een hokje te stoppen waar ze niet inpaste’